Ή εμείς θα σωθούμε ως λαός ή οι διεφθαρμένοι… Δεν υπάρχει άλλος δρόμος

• Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με αποτυχία του πολιτικού συστήματος. Δεν έχουμε να κάνουμε με λάθος πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες μας οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση.
• Έχουμε να κάνουμε με εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα. Έχουμε να κάνουμε με καταπατητές του νόμου και του ελληνικού Συντάγματος. Έχουμε να κάνουμε με κοινούς κλέφτες και προδότες.

29 Ιουνίου. Η μέρα που διέλυσε τις ψευδαισθήσεις δεκάδων χιλιάδες πολιτών για το είδος του πολιτεύματος που έχουμε.

Υπήρχαν μέχρι χθες άνθρωποι που ήθελαν να πιστεύουν πως αυτό που ζούμε, είναι ‘δημοκρατία κοινοβουλευτικής μορφής’. Μετά τις 28 και 29 Ιουνίου, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το πολίτευμά μας είναι δημοκρατία. Αυτό, αν έχει το θάρρος φυσικά, να αναλύσει τα συστατικά στοιχεία που συνθέτουν ή πρέπει να συνθέτουν, αυτή τη μορφή πολιτεύματος.

Ένα από αυτά, είναι και το δικαίωμα που υποτίθεται ότι είχαμε, να συγκεντρωνόμαστε πολλοί μαζί για να δηλώσουμε τις θέσεις μας. Αν ρωτούσες οποιοδήποτε ‘υπερασπιστή’ του σημερινού πολιτεύματος, θα στο παρουσίαζε ως μεγάλη κατάκτηση. Το ‘κατοχυρώνει’ και το σύνταγμα, θα σου έλεγε. ‘Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα’ (άρθρο 11 του Συντάγματος). Τις τελευταίες μέρες όμως, κουρελιάστηκε και αυτό.

Τα γεγονότα, γνωστά: Δεκάδες χιλιάδες πολιτών, δέχτηκαν αναίτια, απροκάλυπτα, μια άνευ προηγουμένου επίθεση, ενώ διαδήλωναν ήσυχα, με απολύτως ειρηνικές διαθέσεις. Επειδή είχαν έρθει πολίτες από όλη την Ελλάδα, τα γεγονότα, μεταφέρθηκαν στις τοπικές κοινωνίες, παρά την προσπάθεια αρκετών ΜΜΕ να τα παρουσιάσουν διαστρεβλωμένα.

Εκείνο που διαλύθηκε στο Σύνταγμα, δεν ήταν η συγκέντρωση. Ήταν η ψευδαίσθηση, πως έχουμε δικαιώματα. Πως είμαστε πολίτες, δηλαδή το ένα από τα δύο συστατικά μέρη μιας πολιτείας (πολίτες- κράτος) και όχι υπήκοοι. Πως υπάρχει πιθανότητα να διαδηλώνουμε ‘ειρηνικά’, αν θελήσουμε να εξασκούμε το συνταγματικά προστατευόμενο ‘δικαίωμα’ κάθε μέρα. Πως η άποψη του λαού, έχει οποιαδήποτε σημασία για τους κυβερνώντες. Πως μπορούν τα ‘όργανα της τάξης’ να τηρούν το Σύνταγμα και να μην υπακούουν στις σαφώς αντισυνταγματικές διαταγές του πολιτικού κατεστημένου.

Εκείνο που τελικά χτυπήθηκε στο Σύνταγμα, ήταν η άποψη, πως μπορεί, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, να επιβάλλει τις θέσεις της στο πολιτικό κατεστημένο, με ειρηνικό τρόπο. Το πολιτικό κατεστημένο, έδειξε καθαρά το πρόσωπό του: ακόμα και όλοι να είστε εναντίον μας, μας είπαν οι ιθύνοντες, εμείς θα κάνουμε εκείνο που θέλουμε. Συγκεντρωθείτε στις πλατείες σας. Χορέψτε και τραγουδήστε. Χτυπήστε τις κατσαρόλες και μουντζώστε μας. Χάστε, όσο χρόνο θέλετε, νομίζοντας ότι εμείς είμαστε εκπρόσωποί σας και προσπαθώντας να μας ‘πείσετε’. Εμείς στο τέλος θα εφαρμόσουμε το σχέδιό μας, για τη δική σας υποδούλωση. Και κάτι άλλο. Επειδή δεν καταλαβαίνετε πως ο ρόλος σας είναι να είστε σκλάβοι, επειδή νομίζετε πως είστε ελεύθεροι και το παρακάνατε μαζευόμενοι κάθε μέρα στις πλατείες, θα σας δείξουμε τη δύναμή μας. Και όταν μαζεύεστε πολλοί, σε στιγμές που εμείς θα επιλέγουμε, αυτό θα κάνουμε. Θα ρίχνουμε τους ‘χρήσιμους ηλιθίους’ (τα ΜΑΤ) εναντίον σας, με όλα τα σύγχρονα όπλα που έχουμε στη διάθεσή μας. Και άμα δεν συμμορφωθείτε προς τα υποδείξεις, θα φέρουμε και την FRONTEX, και θα χρησιμοποιήσουμε και όλα τα άλλα μέσα καταστολής που έχουμε με τα παγκόσμια αφεντικά μας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ευτυχώς οι περισσότεροι που ήταν στο Σύνταγμα, άρχισαν να καταλαβαίνουν. Το ερώτημα τώρα που συζητείται, δεν είναι πια πως θα υποστηρίξουμε την ‘δημοκρατία τους’ αλλά πως θα υπερασπιστούμε ως λαός τα δικαιώματά μας, απέναντι σε ένα κρατικό κατεστημένο, που είναι ξεκάθαρο πλέον ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Ελληνική κοινωνία. Το Ελληνικό κράτος απέδειξε, ότι στην παρούσα φάση, είναι από τους χειρότερους εχθρούς των Ελλήνων. Αργά ή γρήγορα, οι Έλληνες, θα φτάσουν στη διαπίστωση, πως πρέπει να αντιμετωπιστεί, όπως κάθε εχθρός. Όσο γρηγορότερα συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα, τόσο καλύτερα για μας

Δηιδάμεια

Ο λαός απλά δεν γνωρίζει τα δικαιώματά του και τις δυνατότητες του και γι' αυτό παγιδεύεται. Δεν γνωρίζουν οι Έλληνες τι πρέπει να κάνουν. Δεν γνωρίζουν ποιους να πιέσουν, προκειμένου να έχουν αποτέλεσμα στις επιδιώξεις τους. Πιέζουν πολιτικούς, για να τιμωρήσουν πολιτικούς και αυτό είναι καί βλακώδες καί άστοχο. Τους δικαστικούς πιέζεις, για να τιμωρήσεις πολιτικούς. Τους δικαστικούς πιέζεις, για ν' αλλάξουν οι άθλιοι νόμοι, τους οποίους δημιούργησαν οι πολιτικοί, για να προστατεύονται από τη δικαιοσύνη.

Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα διαδηλώσει ο λαός, θα πρέπει να κατευθυνθεί εκεί όπου συμφέρει τον ίδιο και όχι εκεί όπου συμφέρει τη διαπλοκή. Δεν έχει λόγο να διαδηλώνει έξω από τη Βουλή. Όταν ο λαός πηγαίνει στη Βουλή, για να διαμαρτυρηθεί, είναι σαν να πηγαίνει στην ακροθαλασσιά, για να πετάξει βότσαλα με στόχο ν' αλλάξει το "τοπίο". Είναι λάθος αυτή η πρακτική και δεν αποφέρει το παραμικρό αποτέλεσμα. Εκεί βρίσκονται μόνον οι "παλιάτσοι", τους οποίους μπορεί να τους αντικαταστήσει με την ψήφο του. Νόημα έχει να διαδηλώσει εκεί όπου μπορεί να επιτύχει αλλαγή, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει …Εκεί όπου μπορεί να πάει το πρωί και μέχρι το μεσημέρι να έχει καταφέρει να πάρει το αποτέλεσμα το οποίο επιθυμεί …Εκεί όπου μπορεί ν' απειλεί ότι θα τα σπάσει όλα, αν δεν εκδοθεί ένα ένταλμα σύλληψης για τον Παπαδήμο …Εκεί όπου έχει νόημα να δείξει το "μπόι" του και άρα ν' απειλήσει ακόμα και με ωμή βία. Ο λαός πρέπει να πάψει να φέρεται σαν ανεγκέφαλος "ταύρος", που κυνηγάει το "πανί" που του βάζουν μπροστά του. Πρέπει να κυνηγήσει τον "ταυρομάχο" …και σ' αυτήν την περίπτωση τους δικαστές.