Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Φοιτητικό "κίνημα". Η μεγάλη κοινωνική προδοσία.

Οι φοιτητές ήταν το πιο μεγάλο μυστικό του σχεδιασμού της μεταπολίτευσης. Σ' αυτούς βασίστηκε ο φασισμός για την επιβίωσή του. Ήταν χρήσιμοι για το σύστημα και τους χρησιμοποίησε τέλεια. Ήταν χρήσιμοι, γιατί ήταν η μόνη κοινωνική ομάδα που μπορούσε να μπει σε μια ανούσια και ακίνδυνη για το σύστημα σύγκρουση με την αστυνομία. Μια σύγκρουση του τύπου ..."κουβέντα να γίνεται". Γιατί; Διότι απλούστατα δεν ήταν εργαζόμενοι και δεν είχαν συγκεκριμένα οικονομικά αιτήματα. Δεν είχαν ομοιογενή ταξικά χαρακτηριστικά και άρα δεν είχαν επίσης συγκεκριμένα ταξικά αιτήματα. Δεν είχαν τριβή με τις φασιστικές εξουσίες της γραφειοκρατίας, γιατί απλούστατα δεν είχαν καθημερινή οικονομική δραστηριότητα. Τέλος δεν είχαν την απαιτούμενη θεωρητική κατάρτιση, ώστε να δημιουργήσουν ένα απειλητικό "πακέτο" γνώσης περί δημοκρατίας, ώστε να το διεκδικήσουν με τον αγώνα τους και αυτό να απειλεί τα συμφέροντα των φασιστών.

Αυτά τα χαρακτηριστικά τους τούς καθιστούσαν ως τους πιο αδύναμους αντιδραστικούς. Αντιδραστικούς της πλάκας σε μια "στημένη" παράσταση. Με τα "λάβαρα" της Γαλλικής Επανάστασης πολεμούσαν κι εξακολουθούν να πολεμούν οι φοιτητές. Με τις ασάφειες και τις γενικότητες, οι οποίες αφορούσαν την επανάσταση των πεινασμένων δουλοπάροικων. Με τις ασάφειες, οι οποίες στην πραγματικότητα νομιμοποιούσαν τις "Αντουανέττες" της εξουσίας. Αυτά τα "λάβαρα" το σύστημα τα γνώριζε με τον πιο απόλυτο τρόπο, εφόσον κι αυτό από τα ίδια "λάβαρα" έτρωγε το πλούσιο "παντεσπάνι" του. Η απόλυτη ειρωνεία. Οι φοιτητές πήραν ένα "νεροπίστολο" και πήγαν να επιτεθούν σε μια εξουσία, η οποία κρατούσε "μάνικα" και "κατάβρεχε" την κοινωνία. Οι "επαναστάτες" φοιτητές απειλούσαν με "επανάσταση" αυτούς οι οποίοι είχαν γίνει υπουργοί ως "επαναστάτες".

Το απόλυτο όμως χαρακτηριστικό των φοιτητών, το οποίο ενδιέφερε την εξουσία και τους καθιστούσε υπερπολύτιμο "εργαλείο" γι' αυτήν, ήταν ότι οι φοιτητές —λόγω της φύσης τους— βρίσκονταν στον "προθάλαμο" της αστικής τάξης, απ' όπου κι αν προέρχονταν ταξικά. Έχοντας επί χρόνια εκπαιδευτεί στην υποκρισία των αστών, με τον "αγώνα" τους δήλωναν απλά τη θέλησή τους ν' αναλάβουν "εργολαβικά" τη "σωτηρία" των άλλων. Ο καθένας από αυτούς, ανάλογα με την καταγωγή του, αναλάμβανε τη δική του κοινωνική τάξη, αλλά όλοι μαζί εξυπηρετούσαν την αστική τάξη. Οι εκπαιδευμένοι "σημαιοφόροι" των κοινωνικών τάξεων.

Φώναζαν, για παράδειγμα, το σύνθημα …"ψωμί, παιδεία, ελευθερία", μπαίνοντας επικεφαλείς των κοινωνικών αγώνων. Φώναζαν για "ψωμί" άνθρωποι χορτάτοι, εφόσον είχαν τα μέσα όχι απλά να επιβιώσουν, αλλά και να σπουδάσουν. Φώναζαν για "παιδεία" άνθρωποι, οι οποίοι ήταν ήδη στην ανώτατη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Φώναζαν για "ελευθερία" αυτοί, που, όποτε "ευκαιρούσαν" από τα "ξύδια" και το "χόρτο", έβγαιναν στους δρόμους για φασαρίες. Για να μην πούμε και για τα "κορμιά" που τους έπεφταν. Χόρτασαν σεξ οι "αγωνιστές". Σε κάθε κινητοποίησή τους πιο πολλά προφυλακτικά ξόδευαν, παρά ενημερωτικά φυλλάδια.

Άρα γιατί φώναζαν, εφόσον αυτά τα οποία φώναζαν δεν τους αφορούσαν προσωπικά; Φώναζαν για τους "άλλους". Φώναζαν, γιατί "πουλούσαν" σωτηρία στους υπόλοιπους. Είχαν αναλάβει "εργολαβικά" να σώσουν τους υπόλοιπους. Προφανώς για τους "άλλους" ήταν τα φανερά συνθήματα. Για το "πόπολο". Για τους πληβείους. Για την "πλέμπα". Για τους ίδιους τα πράγματα ήταν μάλλον διαφορετικά. Για τους ίδιους το "ψωμί" ήταν "παντεσπάνι", η "παιδεία" ήταν ένας "διορισμός" και η "ελευθερία" ήταν η "ασυδοσία" για ένα χαρτζιλίκι διαφθοράς, που έκλεινε τον "κύκλο" του συνθήματος. Το φοιτητικό κίνημα θα ήταν τελείως διαφορετικό, αν δημοσιοποιούσε εξ αρχής το πραγματικό του "όραμα" για …"παντεσπάνι, διορισμό, ασυδοσία".

Από αυτήν τη διαφορά μεταξύ του "θέλω" για τους άλλους και του "προσδοκώ" για τον εαυτό μου προέκυψε ο μεγάλος "έρωτας" των φοιτητών για τον κομμουνισμό. Απ' όπου κι αν προέρχονταν "ερωτεύονταν" τον κομμουνισμό. Παιδιά κτηματιών, βιομηχάνων, μεγαλοαστών και οτιδήποτε άλλο, στα πανεπιστήμια ανακάλυπταν τον κομμουνισμό. Γιατί; Διότι ήθελαν να μεγιστοποιήσουν την απόδοση του κεφαλαίου τους. Το δίπτυχο κεφάλαιο …"πτυχίο" και "αγώνας". Από τη στιγμή που είχαν αυτόν τον στόχο, λογικό είναι ν' απευθυνθούν στους απόλυτα ειδικούς. Σ' αυτούς που είχαν την απόλυτη γνώση των "εργολάβων" των κοινωνικών κινημάτων και ήταν οι ΚΚΕδες. Οι ΚΚΕδες των θλιβερών ποσοστών, οι οποίοι αυτόκλητα αναλαμβάνουν να "εκφράσουν" τον λαό, ο οποίος ούτε τους χωνεύει ούτε τους ψηφίζει. Ονειρεύονταν κάποιοι φουκαράδες φοιτητές —εκ των ορέων ορμώμενοι— σταλινικά προνόμια και από κάτω μια "θάλασσα" προλεταρίων να τους δοξάζει και βέβαια να τους πληρώνει για τη "σωτηρία" της.

Τα φοιτητικά κινήματα ήταν η μεγαλύτερη κοινωνική προδοσία όλων των εποχών. Τα παιδιά πρόδωσαν τους γονείς τους. Ο καθένας τους δικούς του για τα κοινά κέρδη της "συμμορίας". Τα παιδιά των αγροτών πρόδωσαν τους αγρότες, τα παιδιά των εργατών πρόδωσαν τους εργάτες. Έγιναν "ένα" μ' αυτούς που αδικούσαν τους δικούς τους ανθρώπους. Οι μόνοι που "δικαίωσαν" τους γονείς τους ήταν τα παιδιά των αστών. Αυτοί, όχι μόνον απόλαυσαν τα ταξικά προνόμια που κληρονόμησαν, αλλά τα επέκτειναν κιόλας. Δεν είναι τυχαίο που, αυτοί οι οποίοι κινδυνεύουν σήμερα να βρεθούν πίσω από τα κάγκελα των φυλακών για διαφθορά, ξεκίνησαν την "πορεία" τους πίσω από τα κάγκελα των "πολυτεχνείων". Από κάγκελα ξεκίνησαν και σε κάγκελα κινδυνεύουν να καταλήξουν.

Αυτοί επιλέχθηκαν από το σύστημα να "διαφημίζονται" σαν κοινωνικοί επαναστάτες και αυτό γινόταν μόνον μέσα από τη φοιτητική κοινότητα. Αυτή η κοινότητα βόλευε το σύστημα σε όλα τα επίπεδα. Τους βόλευε, γιατί σ' αυτήν τη φοιτητική αταξική "σούπα" με τα αστικά χαρακτηριστικά έβαζαν και τα παιδιά τους. Τα παιδιά των φτωχών εύκολα ανακατεύονταν με τα παιδιά των πλουσίων, χωρίς να υπάρχει πρόκληση. Από εκεί και πέρα αποκτούσαν τη διακριτική ευχέρεια να "επιλέγουν" ποιους θα διαφήμιζαν σαν "ήρωες". Πετούσαν πέτρες στην αστυνομία τα παιδιά των εργατών ή των αγροτών και ανάμεσά τους έμπαιναν και τα παιδιά των πολιτικών, των δικαστικών ή των πανεπιστημιακών. Τα παιδιά του "αφρού" των φασιστών. Στους πρώτους έμενε το "χαμαλίκι" και στους δεύτερους κολλούσαν τα αγωνιστικά "ένσημα". Οι πρώτοι ήταν συνήθως από τους συλληφθέντες, ενώ οι δεύτεροι ήταν πάντα οι ασύλληπτοι "γνωστοί-άγνωστοι"

Απλά πράγματα. Οι πλούσιοι φασίστες δεν θα άφηναν τα "διαβατήρια" των κοινωνικών αγώνων στους φτωχούς. "Πήγαινε παιδάκι μου μαζί με τους χωριάτες να πετάξεις καμιά μολότωφ στην αστυνομία, μπας και μπορέσει ο πατέρας σου να σε βολέψει κάπου". Τα παιδιά των φασιστών πετούσαν πέτρες στην αστυνομία και ο Ανδρέας διόριζε "αγωνιστές". Θαύμαζαν οι εργάτες και οι αγρότες τους "γενναίους" φοιτητές, που τολμούσαν να κάνουν τόσο μεγάλη "αντίσταση" στο σύστημα. Τους "θαύμαζαν" και όταν έπαιρναν τα πτυχία τους τούς παρέδιδαν τις ηγετικές θέσεις στα συνδικαλιστικά τους όργανα ή στους συνεταιρισμούς τους.

All time classic πετυχημένος αυτής της πρακτικής ήταν ο Πάγκαλος. Μέγας πολέμιος της αστυνομίας της Δεξιάς. Σαν "αγωνιστής" της Αριστεράς —με συμμετοχή στον γαλλικό Μάη— πηγαίνει στα καφενεία και δείχνει με το δάκτυλο τους "δεξιούς" φουκαράδες. Εγγονός δοσίλογου των Ναζί και γιος στρατοπεδάρχη της σκληρής Δεξιάς μπήκε στην "κολυμπήθρα" του φασιστικού ΚΚΕ και ως δια μαγείας έγινε ένας από τους "ήρωες" της δημοκρατίας. Πηδώντας από το ένα φασιστικό άκρο στο άλλο, βρέθηκε στο τέλος "θρονιασμένος" στο κέντρο της δημοκρατίας. Η δημοκρατία τον τάισε μέχρι σκασμού —κυριολεκτικά και μεταφορικά—, επειδή απλά φώναζε …"ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά". Κοντά σ' αυτόν και η Ντόρα. Μέχρι και η κόρη του "δράκουλα" διεκδικεί δάφνες "αντίστασης". Πολεμούσε λέει η ίδια την αστυνομία στο Παρίσι. Φορούσε σκούφο, για να μην την αρπάζουν οι έφιπποι αστυνομικοί από τα μαλλιά. Σαν τον πανεπιστημιακό "μύλο" κανένας δεν έχει αλέσει τόσα πολλά σκουπίδια.


απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Τραϊανού "Αλέξης η σφαίρα που θα σκοτώσει την μεταπολίτευση"

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Εθνικές εκλογές του 2009. Το τέλος της μεταπολίτευσης.


Ποιος "έσπρωξε" τον Καραμανλή σε εκλογές;

Τι στάση θα κρατήσει το ΕΑΜ.Β' ;



Ελάχιστες ημέρες πριν την ανακοίνωση του Πρωθυπουργού ότι πάμε σε πρόωρες εκλογές, είχαν προηγηθεί δηλώσεις για τα ακριβώς αντίθετα. Ο γνωστός πρωθυπουργικός ξάδερφος, εκφράζοντας τον κοινό νου —δεν θα μπορούσε βέβαια ο Λιάπης να εκφράζει και κάτι άλλο—, απέκλεισε το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών με βάση την απλή λογική. Δεν είναι δυνατόν ένας Πρωθυπουργός με νωπή τη λαϊκή εντολή, με δεδομένη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και με τα γκάλοπ να τον εμφανίζουν μακράν δεύτερο, να πάει σε εκλογές. Να πάει σε εκ των δεδομένων χαμένες εκλογές με δική του απόφαση. Δεν είναι δυνατόν να βγάλει μόνος του τα μάτια του.

Αυτό όμως το οποίο λέει η λογική και είναι απόλυτα κατανοητό απ’ όλους, διαψεύστηκε μέσα σε ελάχιστες ημέρες. Ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να πάει σε εκλογές. Αποφάσισε την "αυτοχειρία" με βάση τη λογική. Είναι όμως πράξη αυτοκτονίας η απόφασή του ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Μήπως συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό, το οποίο είναι αρκετό να ακυρώσει την κοινή λογική, όπως αυτή εκφράστηκε από τον Λιάπη;

Αυτό το οποίο συμβαίνει είναι το εξής απλό. Ο Καραμανλής δεν άντεχε να πάρει πάνω του το βάρος της ανακοίνωσης της οικονομικής κατάρρευσης. Δεν ήθελε να είναι αυτός, που, ως νέος Τρικούπης, θα ανακοίνωνε το περίφημο …"Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν". Όμως, μαζί μ' αυτόν δεν άντεχε και δεν ήθελε να πάρει αυτό το βάρος ούτε το κόμμα του. Από τη στιγμή που υπεύθυνος γι' αυτήν την κατάρρευση είναι ο δικομματισμός στο σύνολό του, δεν μπορούσε ν' αναλάβει το ένα σκέλος του το βάρος της ευθύνης. Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε να πούμε ότι τον Καραμανλή τον "έσπρωξε" στις εκλογές μάλλον ο Τρικούπης και κατόπιν κάποιοι άλλοι.

συνέχεια εδω

Η "πράσινη ανάπτυξη" έφερε ...πράσινα χιόνια στην Κοζάνη.!

"...Μαζί. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, διότι μαζί ξεκινήσαμε πριν από μερικά χρόνια, εδώ, με τα λευκά χιόνα. Τώρα, θα φέρουμε την άσπρη μέρα, την άσπρη μέρα στην Ελλάδα..."

Παρακολουθώντας την αρχή της ομιλίας του Γιώργου στην Κοζάνη χθες βράδυ, αισθάνθηκα αμόρφωτος και ηλίθιος ακούγοντας τον να αναφέρεται με στόμφο στα ...λευκά χιόνια.!

Κατά την θητεία μου στα θρανία οι δάσκαλοι στο σχολείο αλλά και η μετέπειτα εμπειρία μου έμαθαν, ότι όλα τα χιόνια είναι άσπρα. Δεν υπάρχει άλλης απόχρωσης χιόνι.

Τώρα σκέφτομαι: Αρχηγός κόμματος είναι, τόσους οπαδούς και τόσες εμπειρίες κουβαλάει, έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, μεγαλύτερος από εμένα είναι και κατά τεκμήριο σοφότερος, όλο και κάτι θα ξέρει παραπάνω. Θυμήθηκα στην συνέχεια ότι μεγάλωσε στην Σουηδία βόρεια χώρα με πολλά χιόνια. Μήπως έχει δει εκεί κανένα κόκκινο χιόνι; Ούτε όμως και στις Σκανδιναβικές χώρες ...ρίχνει κόκκινο χιόνι.

Κατέφυγα στα βοηθήματα να ενημερωθώ αλλά απάντηση δεν βρήκα. Όλα μιλούσαν για άσπρο χιόνι. Τελικά μετά από πολύ σκέψη και αφού απέκλεισα όλες τις πιθανές εκδοχές κατέληξα στο συμπέρασμα: Η ..."πράσινη ανάπτυξη" που θα υλοποιηθεί με το ...πράσινο σχέδιό του, θα φέρει και το πράσινο χιόνι. Μεγαλοφυές πραγματικά σχέδιο μιας και σχεδόν ανέξοδα θα έχουμε την πράσινη γρανίτα μας . Ειδικά εσείς σύντροφοι στην Κοζάνη με τόση πράσινη ανάπτυξη που σας έταξε και με τόσο χιόνι που πέφτει το χειμώνα, θα κάνετε και εξαγωγές...

απο gianniotis




40 εκατομμύρια Αμερικάνοι, κάτω από το όριο της φτώχειας !


40.000.000 Αμερικανοί, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αναφέρει η επίσημη ετήσια έκθεση "Income, Poverty and Health Insurance Coverage in the United States " του Αμερικανικού Census Bureau.
Σύμφωνα με την έκθεση, η "επίσημη φτώχεια", ανήλθε το 2008, σε ποσοστό 13,2% έναντι 12,5% του 2007 ή σε απόλυτους αριθμούς, ο αριθμός των φτωχών, εκτοξεύθηκε από 37,3 εκ. το 2007, σε 39,8 εκ.το 2008 !
Oλόκληρη η έκθεση :
http://www.census.gov/Press-Release/www/releases/archives/income_wealth/014227.html



απο taxalia

Εκλογές 2009.Ας προετοιμαστούμε...



απο kommatoskylo

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

10.000.000 Έλληνες αναρωτιούνται


Τούτες εδώ τις μέρες που κυρίαρχο θέμα είναι η απόφαση του πρωθυπουργού να προκηρύξει την πρόωρη διεξαγωγή των εκλογών, εγράφησαν και ακούστηκαν πολλές απόψεις. Από όλον τον σώφρονα κόσμο, απαλλαγμένο από κομματικές παρωπίδες ή εξαρτήσεις, αποστασιοποιημένο ή απηυδησμένο, μακρινό και ψύχραιμο παρατηρητή, ετέθη πολλάκις ένα ερώτημα. Ερώτημα που αβίαστα προκύπτει από μία υποψία, υποψία ισχυρή στα όρια της βεβαιότητας.

Ο πρωθυπουργός είναι βέβαιο ότι σύρθηκε στην λήψη της απόφασής του. Το ερώτημα είναι γιατί σύρθηκε. Αφήνοντας κατά μέρος όλα τα σενάρια που κάποια εξ’ αυτών είναι μεστά ουσίας και νοήματος ενώ κάποια άλλα στερούνται την στοιχειώδη λογική, ας επιχειρήσουμε να θέσουμε και εμείς ένα ερώτημα. Ερώτημα που, ίσως, θα έπρεπε να έχει τεθεί από την πρώτη στιγμή.

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν σύρθηκε ή όχι. Το ερώτημα δεν είναι από ποιους σύρθηκε. Το ερώτημα δεν είναι γιατί, ποιος και με ποιον τρόπο τον έσυρε. Το ερώτημα είναι το εξής:

Γιατί κύριε πρωθυπουργέ δεν μας αποκαλύπτετε εσείς ο ίδιος ποιος σας ώθησε σε αυτήν την απόφαση; Γιατί κύριε πρωθυπουργέ δεν κάνετε κοινωνό των εμποδίων σας την ελληνική κοινωνία; Γιατί δεν μας λέτε ποιοι, εντός και εκτός συνόρων, σας απειλούν; Πώς μας απειλούν; Γιατί δεν ζητάτε απευθείας την στήριξη του ελληνικού λαού; Στήριξη που εν ριπή οφθαλμού μπορεί να μεταμορφωθεί σε χειμαρρώδη ισχύ;

Αυτό δυστυχώς μπορούν να το πράξουν μόνο ηγέτες τύπου Αλέξανδρου. Ηγέτες που είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για τους στρατιώτες τους και αυτοί με την σειρά τους είναι έτοιμοι να σκοτωθούν για τον ηγέτη τους. Στα έδρανα της Βουλής και δυστυχώς στην “αφρόκρεμα” της ελληνικής κοινωνίας δεν υπάρχουν τέτοιοι ηγέτες. Αντιθέτως, στον “πάτο” της ελληνικής κοινωνίας υπάρχουν πολλοί πολύ πρόθυμοι να σας κατασπαράξουν. Να σας σφάξουν γιατί τους κάψατε. Να σας πνίξουν γιατί τους βιάσατε. Να σας ξεκοιλιάσουν γιατί τους γδάρατε. Να σας δέσουν στα δέντρα του Σίνη γιατί τους βάλατε στην κλίνη του Προκρούστη.

Η εν γένει πρωθυπουργική συμπεριφορά σας, λαμβάνοντας υπόψιν και τους παρελθόντες ανασχηματισμούς, μόνο ένα πράγμα καταδεικνύει. Συντηρώντας πολιτικά ζωντανό το κατακάθι της ελληνικής κοινωνίας, επιμένοντας μανιωδώς και αυτοκαταστροφικά να διατηρείτε εν ζωή τον σιχαμερό απόπατο, το απόλυτο βδέλυγμα, τους κατ’ εξακολούθησιν και κατά συρροήν ανθέλληνες, τους απευθείας απόγονους του μεγαλύτερου καθάρματος που έζησε στην Ελλάδα, του Λευτέρη Βενιζέλου – αυτού που ακόμα και ως νεκρός φυγαδεύτηκε για να γλυτώσει από την μήνιν του κόσμου… αυτό το γεγονός δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην σκέψη μας… παρά μόνο ένα…

ΕΚΒΙΑΖΕΣΤΕ…

ΣΑΣ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ, ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ, ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΑΣ ΕΚΒΙΑΖΕΙ κύριε Καραμανλή; Εκβιάζεστε για πολιτικούς ή προσωπικούς λόγους; Εκβιάζεστε για πεπραγμένα των κυβερνήσεών σας, για πεπραγμένα της βουλευτικής σας θητείας, της φοιτητικής σας ζωής, του έγγαμου βίου σας, του εργένικου βίου σας;

Μα επιτέλους… 10.000.000 Έλληνες αναρωτιούνται… Τι άλλο περιμένεις για να εξοντώσεις αυτήν την φάρα, αυτή την κακοήθη δυσπλασία, αυτόν τον όγκο, αυτόν τον καρκίνο; Περιμένεις να κάνει μετάσταση σε όλη την Ελλάδα;

Είσαι πολύ λίγος κύριε πρωθυπουργέ.

Είσαι πολύ λίγος όχι γιατί είσαι απατεώνας ούτε γιατί είσαι λαμόγιο. Αλλά γιατί δεν είσαι ειλικρινής. Γιατί φοβάσαι. Γιατί είσαι ρίψασπις. Και εσύ και όλοι οι 299.

Κανονικά, εσύ και το διακομματικό συνάφι σου, πρέπει να επιβιβαστείτε στο πρώτο βαγόνι και να εξαφανιστείτε στα βάθη της Σιβηρίας. Επειδή, όμως, το ψύχος είναι δριμύ θα σας ευχηθώ και θα σας προτρέψω να πάτε κάπου πιο ζεστά.

Άει στο διάολο κύριε πρωθυπουργέ…

απο kommatoskylo

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ αν γίνει κυβέρνηση με το "μακεδονικό";


Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του "μελλοντικού Υπουργού Εξωτερικών" Ανδρέα Λοβέρδου, στον Τάκη Μίχα. Ό,τι πιό ενδιαφέρον έχουμε τις τελευταίες ημέρες της ανόητης εκλογολογίας. Κάθε φράση του κ.Λοβέρδου και μια είδηση. Η αξιολόγηση και η κριτική ανήκουν στον κάθε Έλληνα, στον κάθε ψηφοφόρο.

ΜΙΧΑΣ: Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι το πρόσφατο ξέσπασμα του εθνικισμού στα Σκόπια είναι το αποτέλεσμα της αρνητικής απόφασης για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ στην οποία έπαιξε σοβαρό ρόλο και η Ελλάδα. Συμφωνείτε με αυτή την διαπίστωση;

ΛΟΒΕΡΔΟΣ: «Η Ελλάδα δεν άσκησε βέτο. Πιστεύω ότι η εθνικιστική πολιτική (των Σκοπίων σ.σ.) είναι πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης και με αυτή την πολιτική ο κ. Γκρούεφσκι κέρδισε τις βουλευτικές, δημοτικές και προεδρικές εκλογές. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα που ενοχλείται από τον εθνικισμό των Σκοπίων. Ο εκφερόμενος από τη FYROM πολιτικός λόγος συναντά αντιρρήσεις και αλλού και ιδιαίτερα στην Βουλγαρία, που έχει ενοχληθεί από την έξαρση του εθνικισμού.»
συνέχεια εδω
απο taxalia