Τουλάχιστον με τα λόγια, αν όχι με ενέργειες στο άμεσο μέλλον, ο Μπαράκ Ομπάμα αναμφίβολα σήκωσε και άλλα κύματα στα ήδη ταραγμένα νερά της Μέσης Ανατολής με την προχθεσινή εφ' όλης της ύλης ομιλία του.
Σίγουρα, δεν ήταν οι εκφράσεις καταδίκης και απόρριψης για «τυράννους» της περιοχής, όπως αποκάλεσε τον Μουαμάρ Καντάφι και τον Μπασάρ αλ Ασαντ, προκαλώντας -αναμενόμενες- αντιδράσεις δυσφορίας και οργής από καθεστωτικά χείλη στη Λιβύη και τη Συρία. Αλλά ήταν η με κατηγορηματικό ύφος διατύπωση της φράσης-κλειδί ίσως του λόγου του, με την οποία ο πρόεδρος των ΗΠΑ κωδικοποίησε τις θεωρητικές παραμέτρους της διακηρυγμένης διπλωματίας της χώρας του ως προς την καρδιά του προβλήματος, την ισραηλοπαλαιστινιακή διένεξη: «Τα σύνορα του Ισραήλ και της Παλαιστίνης πρέπει να χαραχτούν στις γραμμές του 1967 με ανταλλαγές (εδαφών) επί των οποίων θα συμφωνήσουν οι δύο πλευρές, ώστε να υπάρξουν ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα για τα δύο κράτη».
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι «ο πρόεδρος έχασε την υπομονή του». Από τον καιρό του Μπιλ Κλίντον χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ αντίστοιχη προεδρική φρασεολογία. Με αυτή τη βάση είχαν διεξαχθεί οι (αποτυχούσες) συνομιλίες Κλίντον, Εχούντ Μπαράκ και Γιάσερ Αραφάτ στο Καμπ Ντέιβιντ το 2000. Ακόμα και επί Τζορτζ Μπους με τον Αριέλ Σαρόν και τον Εχούντ Ολμερτ είχε τεθεί το ζήτημα.
Αναμενόμενη επίσης η απόρριψη της συγκεκριμένης θέσης από την πλευρά του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου. Λίγο πριν μπει στο αεροπλάνο για την Ουάσιγκτον, εν όψει της προγραμματισμένης συνάντησής του (έβδομη στη σειρά) με τον Ομπάμα στο Λευκό Οίκο αργότερα χθες, έσπευσε να δημοσιοποιήσει, εκτός από την «απογοήτευσή του» και την πρόθεσή του να ζητήσει από την Ουάσιγκτον την επαναδιατύπωση της υπόσχεσης του πρώην προέδρου Τζορτζ Μπους στον Σαρόν το 2004, ότι αποκλείεται η επιστροφή του Ισραήλ στις γραμμές της ανακωχής πριν από τον Πόλεμο των Εξι Ημερών του Ιουνίου του 1967. Οτι το Ισραήλ δεν θα αποχωρήσει από την κατεχόμενη Δυτική Οχθη και τη (μονομερώς προσαρτηθείσα το 1981) Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Για την ακρίβεια, όπως πάντα, κόντρα στο ενδεχόμενο περαιτέρω απομόνωσης του Ισραήλ εν όψει της εξελισσόμενης Αραβικής Ανοιξης, ο Μπίμπι υπερασπίζεται παγίως τα... δίκαια μισού εκατομμυρίου περίπου Εβραίων εποίκων να διατηρούν κατοικίες σε αρπαγμένο, κατεχόμενο έδαφος στην «Ιουδαία και Σαμάρεια», όπως και χθες αποκάλεσε Δυτική Οχθη και Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αλλωστε, από προχθές, λίγες ώρες πριν από την ομιλία Ομπάμα, η κυβέρνησή του επέδειξε ξανά προθέσεις και διαθέσεις για δημιουργία «τετελεσμένων», με την ανακοίνωση της επιτροπής σχεδιασμού του ισραηλινού υπουργείου Εσωτερικών για την οικοδόμηση 1.520 νέων οικοδομών που θα επεκτείνουν δύο εβραϊκούς οικισμούς στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο Μιτ Ρόμνεϊ, ο υπερσυντηρητικός (μορμόνος) ρεπουμπλικάνος πολιτικός, πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης και ενδεχόμενος προεδρικός υποψήφιος το 2012, έψεξε εύγλωττα τον Ομπάμα, ότι προχθές «πέταξε το Ισραήλ κάτω από το λεωφορείο». Αλλά κάτι μεγαλύτερο πλησιάζει με ταχύτητα, ενδεχομένως, σύγκρουσης: η επικείμενη ψηφοφορία της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο για την αναγνώριση του ανεξάρτητου κράτους της Παλαιστίνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου