Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, ούτε οι μόνοι προβληματικοί.
Παγκόσμιος πόλεμος ισοτιμιών... ο ένας θέλει να εξάγει την κρίση στον άλλον, για να μπορεί να εξάγει προιόντα και να μην μπορεί να εισάγει.
Ωραία, το μέσα του ενός είναι το έξω του άλλου, οπότε μύλος και να σκεφτείτε ότι αυτοί οι καραγκιόζηδες ήταν οι υπέρμαχοι των ελεύθερων αγορών, κάτι σαν τους τραπεζίτες δηλαδή...
Μία πρώτη λύση είναι, διαγραφή μέρους χρεών από τους ελλειμματικούς, με ισόποση μείωση των απαιτήσεων από τους πλεονασματικούς. Ετσι επέρχεται ισορροπία και λες κάνω νέα αρχή όπου όλοι πρέπει να είμαστε και από λίγο Γερμανία και από λίγο Ελλάδα! Το μόνο Γερμανία ή το μόνο Ελλάδα είναι καταστροφή για το παγκόσμιο εμπόριο. Η ανάπτυξη θα μπορεί να συνεχιστεί σε ήπιους τόνους.
Δεύτερη λύση είναι ο πόλεμος να προχωρήσει και από τα νομίσματα να περάσουμε σε δασμούς και φόρους, θα μπούμε σε μιά διαδικασία που μαθηματικά στο τέλος θα μας οδηγήσει σε εξαφάνιση του παγκόσμιου εμπορίου και πιθανόν σε παγκόσμιο πόλεμο. Καταστροφή των πάντων, περιουσίων, υποδομών, νομισμάτων, πλεονασμάτων-ελλειμμάτων και στο τέλος ισχυρή ανάπτυξη για τα επόμενα 100 χρόνια.
Τρίτη λύση είναι οι πολυεθνικές να καταργήσουν τα εθνικά κράτη, ΕΕ-ΗΠΑ και να σου πουν, τι Ανατολή και Δύση και οι μέν και οι δε καταναλωτές είναι. Οπότε όποιος έχει λεφτά καταναλώνει και όποιος δεν έχει να δουλέψει να βγάλει και αν δεν μπορείς στην άκρη.
Ενα Κράτος, ένα νόμισμα. Αυτή η λύση για να υλοποιηθεί θα πρέπει τράπεζες και πολυεθνικές να συγχωνεύθουν, δημιουργώντας τις νέες πόλεις αυτού του Κράτους.
Πιθανότητες λύσεων 30-10-60... λέω εγώ.
Τέταρτη λύση, είναι η άρνηση χρέους (όλοι συμφωνούν πως το πρόβλημα της Ελλάδας λύνεται μόνο πολιτικά) και δεν θα είμαστε οι πρώτοι που το κάνουν αυτό. Είναι γεγονός πως θα υπάρξει ένα σύντομο (μετρήσιμο) χρονικό διάστημα, στο οποίο θα πρέπει να αποδείξουμε πως είμαστε σε θέση να ανακάμψουμε και να αποκτήσουμε την εμπιστοσύνη των χωρών - επενδυτών. Όμως, δεν θα διακινδυνεύσουμε να χάσουμε τίποτε από τη χώρα μας. Δηλαδή, η φράση "απώλεια εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων" θα εκλείψει. Στο μεσοδιάστημα, οι ηγέτες (που θα προκύψουν και όχι οι υπάρχοντες που δημιούργησαν το πρόβλημα και άρα δεν επιθυμούν να το λύσουν γιατί θα φανεί η... συμμετοχή τους) θα ρίξουν άπλετο φως στο πως, στο γιατί και (κυρίως) στο ποιοί εξεθεσαν τη χώρα. Επίσης, με δυνατή (και ομοιογενή) οικονομική διπλωματία θα πρέπει να πείσουμε πως η χώρα περιήλθε σε δεινή κατάσταση λόγω κακών χειρισμών, συμφωνιών και άλλων (πιθανότατα) ανομολόγητων ενεργειών. Δεν είναι δυνατόν μέχρι πριν δύο χρόνια να είμασταν υπόδειγμα προς μίμηση και σήμερα υπόδειγμα προς αποφυγή. Κάτι συνέβη και αυτό το κάτι θα πρέπει να γίνει ευρέως γνωστό. Και θέλει προσπάθεια πολύ. Θέλει προσπάθεια από όλους. Και θέλει να μπει (επιτέλους) το μαχαίρι στο κόκκαλο και όχι στον λαό.
Αυτές είναι οι λύσεις και έχουμε να διαλέξουμε. Είναι σίγουρο πως όλοι μαζί μπορούμε. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο (και πόσοι) θέλουμε να αποτινάξουμε την σημερινή κατοχή της χώρας, που συνέβη κάτω από -μέχρι στιγμής- αδιευκρίνηστες συνθήκες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου