Ζούμε το τέλος της Δημοκρατίας ή... μήπως αυτή, που πεθαίνει, είναι η democracy;
Τον πρώτο καιρό, που μπήκε η Κίνα στην παγκόσμια αγορά, γίναμε μάρτυρες κάποιων ιδιαίτερα άσχημων φαινομένων. Οι Δυτικοί κατασκευαστές μετέφεραν την παραγωγή στην Κίνα και αυτή η πράξη τους προκάλεσε προβλήματα στην αγορά. Προβλήματα "εκρηκτικά" ...μεταφορικά και κυριολεκτικά. Οι Δυτικοί έστελναν τα σχέδια για ηλεκτρικές συσκευές και ενώ φαινομενικά οι Κινέζοι τις κατασκεύαζαν ως τέτοιες, πρακτικά πουλούσαν "βόμβες". Ο καταναλωτής αγόραζε ένα "μίξερ", για παράδειγμα, αλλά, όταν προσπαθούσε να το χρησιμοποιήσει, αυτό μετατρεπόταν σε "βόμβα". Αυτό δεν οφειλόταν μόνον στην έλλειψη κατασκευαστικής εμπειρίας των Κινέζων, που ήταν κάτι το οποίο μετέτρεπε σε θανατηφόρα "βόμβα" αυτό το οποίο εξωτερικά έμοιαζε με φιλική και χρήσιμη οικιακή κατασκευή. Αυτό οφειλόταν και σε συμφέροντα.
"'Αλλα λέω κι άλλα κάνω, πως να σου το πω", έτσι λέει το πολύ όμορφο τραγούδι του Σωκράτη Μάλαμα, που φαίνεται πως υιοθέτησε ως πολιτική στάση ο αρχηγός της ΝΔ, κ. Αντώνης Σαμαράς. Ο οποίος πηγαίνοντας στις Βρυξέλλες, άφησε στην Αθήνα την αντιμνημονιακή μάχη και πρόβαλλε την απόλυτη στήριξή του στα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης και τις διαρθρωτικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Οι δηλώσεις Παπανδρέου του πρωθυπουργού της Ελλάδος στην διακαναλική συνέντευξη ότι αν το μήνυμα των εκλογών δεν είναι θετικό για την κυβέρνηση θα προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές ανέτρεψε το σκηνικό βελτίωσης που διαμορφωνόταν στην αγορά.
Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε πριν από δυο βδομάδες στις οικονομικές σελίδες της (παλιάς και έγκυρης) εφημερίδας της Ινδίας Τhe India Times. Eίναι αρκετά μεγάλο και πιστεύω ότι δεν γράφτηκε τυχαία αυτό ακριβώς το διάστημα. Αξίζει να το διαβάσουμε, για να κατανοήσουμε τι σχεδιάζουν κάποιοι, εντός και εκτός Ελλάδας, για την πατρίδα μας στην οποία -προφανέστατα- κάποιοι έχουν βάλει… «πωλητήριο»
Ο
Ενώ οι υπερπλούσιοι της Αµερικής αυτοσυγχαίρονται για τις φιλανθρωπικές δωρεές τους αξίας δισεκατοµµυρίων δολαρίων, το υπόλοιπο της χώρας είναι σε χειρότερη κατάσταση από ποτέ. Η µακροπρόθεσµη ανεργία ανεβαίνει και εκατοµµύρια αµερικανοί αγωνίζονται να επιβιώσουν. Το χάσµα µεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι ευρύτερο παρά ποτέ και η µεσαία τάξη εξαφανίζεται.
Οι προφητείες εκπληρώθηκαν.
Στις δύο προηγούμενες σημειώσεις της στήλης, είδαμε τον τρόπο που το καθεστώς πολιτικό σύστημα με την προπαγάνδα του, χρησιμοποίησε την ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ», για να κερδίσει χρόνο προκειμένου να ανασυνταχθεί και την ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΤΑ για να καταγράψει μία πρώτη (πολύ καθοριστική) de facto αθώωσή του στο «Λαϊκό Δικαστήριο» των εκλογών,
Στο
Επικίνδυνες θέσεις εκφράζει σήμερα σε συνέντευξή του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ουσιαστικά «νίπτει τα χείρας του» και ομολογεί ότι δεν μπορεί να ελέγξει τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας προχωρόντας απλώς σε … «συστάσεις» (!) προς το στρατιωτικό κατεστημένο "να μην πετάνε επάνω από ελληνικά νησιά" και (άκουσον-άκουσον!) ότι "λαμβάνει σαφείς αποστάσεις από τις επιλογές που ακολουθούν οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας του". Που σημαίνει ότι δεν έχει καμία δύναμη να ελέγξει τους στρατιωτικούς. Άρα τι ακριβώς μπορεί να εγγυηθεί ο Τούρκος πρωθυπουργός πέρα από τις επικοινωνιακές αερολογίες του;
Το ΝΑΤΟ, όπως έχουμε ξαναπεί, χαρακτηρίζεται ως «μηχανισμός που κρατά την Αμερική μέσα, τη Γερμανία κάτω και τη Ρωσία έξω από την Ευρώπη». Πέρα από αυτόν τον προφανή του ρόλο ως εργαλείο της αμερικανικής υπερδύναμης στο γεωπολιτικό παιχνίδι, το ΝΑΤΟ πρωταγωνιστεί και σε ένα ακόμη έργο: «Ο νταβατζής φορούσε( στρατιωτικό) καπέλο».
Γράφει ο Όθωνας Ιακωβίδης
Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, η δημαγωγία, οι διαξιφισμοί δίχως περιεχόμενο και οι αντιπαραθέσεις μακριά από τα πραγματικά προβλήματα δίνουν και παίρνουν. Επίδικο ζήτημα, η ψήφος των «αναποφάσιστων». Η πολιτική επιβίωση των κομμάτων σε πρώτο πλάνο. Όχι μόνο για τα κόμματα της κυβερνητικής εναλλαγής, αλλά και για τα κόμματα της επίσημης Αριστεράς, που αποδείχτηκαν οργανικό μέρος του όλου προβλήματος.
Το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας αλλά και της ευρωζώνης καθοδηγήθηκε εν μέρει από την ενισχυμένη ανησυχία των ΗΠΑ για τη σταθερότητα του διεθνούς χρηματοοικονομικού συστήματος και τη βραδύτητα ανάληψης δράσης από την Ε.Ε., σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στις συζητήσεις.
Όλο το παιχνίδι του εκβιασμού του ελληνικού κράτους από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. στηρίζεται στη δυνατότητα των ιμπεριαλιστών να εκβιάζουν τη συντριπτική μερίδα των Ελλήνων, που είναι οι μισθωτοί. Πώς τους εκβιάζουν; Με το ασφαλιστικό τους σύστημα. Με τη χρηματοδότηση αυτού του συστήματος. Αυτοί, οι οποίοι δήθεν έχουν τα χρήματα να δανείσουν στο κράτος-"χρηματοδότη" των ταμείων, το εκβιάζουν.
Η Εθνική μας Πινακοθήκη: εκ των νεωτέρων (για να μην πάμε πίσω στη γενιά του '30) πρώτος ο κ. Σημίτης ο Εκσυγχρονιστής. Αυτός βάθυνε το κακό με τη « δημιουργική λογιστική» -τα νυν greek statistics- αυτός άρχισε τα πρώτα κόλπα με την Goldman Sachs, αυτός που, όταν είδε την ήττα να 'ρχεται, έριξε την ασπίδα, έδωσε το δακτυλίδι πίσω στη Δυναστεία Παπανδρέου και την έκανε...
Τα κόμματα είναι εχθροί της δημοκρατίας. Αντίπαλοί της. Καταστολείς της. Δεν είναι καινούριο αυτό. Τα κόμματα δεν είναι σχολεία δημοκρατίας. Δεν διδάσκουν δημοκρατία, ούτε καν από μακριά. Δεν ξέρουν κιόλας τι είναι δημοκρατία.
Στον ΟΗΕ γίνεται σήμερα ψηφοφορία για την ευρωπαϊκή χώρα που θα συμμετάσχει στο Συμβούλιο Ασφαλείας το 2011-2012. Η Γερμανία θέτει υποψηφιότητα, αλλά δεν ξεχνάει και το αίτημά της για μόνιμη έδρα με δικαίωμα βέτο.
Ποιοι και γιατί βράβευσαν τον Παπανδρέου;
Έκπληξη, προβληματισμό, αλλά και οργή -για όσους υφίστανται τις συνέπειες μιας σκληρής πολιτικής που θα μπορούσε να αποφευχθεί- προκάλεσαν οι δηλώσεις του προέδρου του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης κ. Γιούνκερ στην Αμερική για την ελληνική κρίση. Είπε χωρίς δισταγμό, αλλά κατόπιν εορτής, ο επικεφαλής της Ευρωζώνης, ότι οι Ευρωπαίοι γνώριζαν «ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τη δημοσιονομική κρίση» που την έπληξε στις αρχές του έτους.
Ο Μαξ Βέμπερ διαχώρησε τις πολιτικές ηγεσίες σε 3 είδη. Χαρισματική, παραδοσιακή, και νόμιμη,ορθολογική. Οι πραγματικοί όμως ηγέτες ξεπηδούν σε περιόδους κρίσης από το πουθενά. Δεν κατατάσσονται. Στην Ελλάδα προς το παρόν έχουμε μόνο από τις 3 πιο πάνω κατηγορίες. Περιμένουμε την υπέρβαση. Που θα πάει;
Οι Έλληνες βυθίζονται σε μια πρωτοφανή φτώχεια για ένα ανύπαρκτο χρέος.
Το "Ελληνικό Πείραμα", οι κάρτες του πολίτη και η παγκόσμια διακυβέρνηση - Όμορφος κόσμος "δημοκρατικά" πλασμένος...
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, ούτε οι μόνοι προβληματικοί.
Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Του Δημήτρη Καζάκη
Πρωτοφανή πράγματα συμβαίνουν συνεχώς στην Ισλανδία. Οι σχέσεις πολιτικών και λαού έχουν αλλάξει θεαματικά μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και η κατάσταση είναι πλέον εκτός ελέγχου του πολιτικού κατεστημένου. Αλλεπάλληλα κύματα διαδηλώσεων καθορίζουν από πέρυσι τις πολιτικές και τις οικονομικές εξελίξεις, με τα κόμματα, τους βουλευτές και την κυβέρνηση της χώρας να υποχρεώνονται κάθε τόσο σε βίαιες αναπροσαρμογές της πολιτικής τους για να μην έλθουν σε ευθεία αντιπαράθεση με τους οργισμένους πολίτες, οι οποίοι αψηφώντας τις αντίξοες καιρικές συνθήκες αυτής της αφιλόξενης νησιωτικής χώρας του μακρινού Βορρά βρίσκονται διαρκώς στους δρόμους.
“Καλά είναι όλα αυτά που γράφετε αλλά τώρα τι κάνουμε;” “Καλά τα λέτε αλλά τώρα τι κάνουμε;” “Ναι… δίκιο έχετε… όμως τώρα τι γίνεται;” “Σωστά όλα αυτά που λέτε αλλά ο Έλληνας δεν κουνιέται από τον καναπέ του.” “Έτσι έχουν τα πράγματα αλλά ο Έλληνας δεν θέλει να χάσει την βόλεψή του.” “Δυστυχώς πάει η Ελλάδα… μας άλωσαν και δεν αλλάζει τίποτα πλέον…”
Ομιλία Επίτιμου Προέδρου του Κ.Σ. ΕΔΕΚ Βάσου Λυσσαρίδη σε εκδήλωση προς τιμή του, και αφιέρωμα για την επέτειο των 50χρονων της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, στην Κάλυμνο
Η πατρίδα μας είναι στο βάλτο. Όλοι είμαστε στο βάλτο. Η ελληνική κοινωνία, και όχι μόνον, είναι χωμένη σε έναν βρωμερό και σκοτεινιασμένο βάλτο. Μέχρι το λαιμό. Έναν βάλτο με πολλά μυστικά.
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ή αλλιώς "Pax Americana" αποτελεί την "κορωνίδα" του βαρβαρισμού. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας ένα βαρβαρικό σύστημα δεν είχε τη φιλοδοξία να επιβληθεί με τόσο απόλυτο τρόπο πάνω στο σύνολο των πολιτισμών όσο το σημερινό.
Πριν δύο χρόνια, και η τελευταία μαζορέτα του φιλελευθερισμού καταλάβαινε πως το πάρτυ τελείωσε και άρχισε να κατευθύνεται προς τα αποδυτήρια ντροπιασμένη, με τα πον-πον να σέρνονται στη λάσπη. Τραπεζίτες έσκυβαν το κεφάλι ζητώντας συγνώμη από το κοινό και η μεγαλύτερη προσβόλα όλων, μία κευνσιανή οικονομολόγος -
Νέο καμπανάκι από την κοινότητα των επιστημόνων-ακτιβιστών που δίνουν ολομέτωπη μάχη εναντίον του εγκλήματος του Γραμματικού (της χωματερής η οποία
Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Η παγκόσμια βιομηχανία του τζόγου, όπως και η βιομηχανία των όπλων, αποτελούν "δυναμικούς και αναπτυσσόμενους" τομείς, ακόμη και σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, όπου τα κέρδη τους εξακοντίζονται. Πιο πολύ μάλιστα η μπίζνα του τζόγου, καθώς λανσάρεται εντέχνως ως μοχλός εξισορρόπησης των κοινωνικών αδικιών! Ανέκαθεν το εμπόριο του ονείρου ήταν αποδοτικό, όχι βεβαίως γι' αυτόν που ονειρεύεται.
Μαύρες επέτειοι σήμερα και αύριο. Σαν σήμερα, πριν είκοσι χρόνια η Δυτική Γερμανία προσάρτησε την αυτοδιαλυμένη Γερμανική Λαοκρατική Γερμανία και το ηττημένο και διαμελισμένο Τρίτο Ράιχ του Χίτλερ αναβίωσε σαν Λερναία Ύδρα με τη μορφή της ενιαίας Γερμανίας, η οποία εξελίσσεται ταχύτατα σε οικονομικοπολιτικό Τέταρτο Ράιχ που καθυποτάσσει ολόκληρη την Ευρώπη μέσω της ΕΕ. Σαν αύριο, πέρυσι το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου θριάμβευσε στις βουλευτικές εκλογές σχηματίζοντας την πιο εφιαλτικά αντιλαϊκή και ξενόδουλη κυβέρνηση που πέρασε από τον τόπο αυτόν.





