-
Σάλο έχει προκαλέσει η περιγραφή των «σκοτεινών» πτυχών του αφεντικού της Microsoft από τον άλλοτε συνοδοιπόρο του στη ζωή και τις μπίζνες
Φως στην «άγνωστη» προσωπικότητα του Μπιλ Γκέιτς ρίχνει το βιβλίο «Idea Man: Α Memoir by the Co-founder of Microsoft» (Ο άνθρωπος της ιδέας: Απομνημονεύματα του συνιδρυτή της Microsoft). Ο συγγραφέας του, Πολ Αλεν, δεν είχε μόνο επαγγελματική σχέση με τον Γκέιτς. Οι δυο τους ήταν φίλοι από παιδιά, από τότε που πήγαιναν στο ίδιο ιδιωτικό σχολείο στο Σιάτλ.
Μερικές σελίδες από την επίμαχη αυτοβιογραφία, η οποία πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 17 Απριλίου στις ΗΠΑ, προδημοσιεύτηκαν την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό «Vanity Fair». Σε αυτές ο Αλεν, εκτός από τη διόλου κολακευτική εικόνα για τον παλιό συμμαθητή και συνέταιρό του, κάνει και σκληρή κριτική στην εταιρική φιλοσοφία της Microsoft, της εταιρείας δηλαδή στην οποία χρωστάει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας των 13 δισ. δολαρίων που διαθέτει (αντίστοιχα, η περιουσία του Γκέιτς εκτιμάται περί τα 53 δισ.).
Ο «μύθος»
Ο «αναθεωρητισμός» του Αλεν έρχεται σε σύγκρουση με την παραδοσιακή ιστορία της δημιουργίας και της γιγάντωσης της Microsoft και την ταύτισή της με την αυθεντικότερη εκδοχή του αμερικανικού ονείρου.
Στην αυτοβιογραφία του ο Αλεν, ο οποίος ήταν εκείνος που το 1975 συμβούλεψε τον Γκέιτς να παρατήσει το πανεπιστήμιο όπως είχε κάνει κι ο ίδιος και να στήσουν τη Microsoft, εκφράζει πίκρα για τον τρόπο με τον οποίο παραγκωνίστηκε από την εταιρεία.
Ανασύρει από τη μνήμη του έναν διάλογο που τον συγκλόνισε, όπως εξομολογείται, και του οποίου υπήρξε τυχαίος ωτακουστής, μεταξύ του Γκέιτς και του Στιβ Μπάλμερ, σημερινού εκτελεστικού διευθυντή της Microsoft και παλιού συμφοιτητή και συγκατοίκου του Γκέιτς στο Χάρβαρντ.
Ο Μπάλμερ είχε «διοριστεί» από τον Γκέιτς στη Microsoft το 1980 και του δόθηκε -κατόπιν επιμονής του Γκέιτς- ποσοστό μετοχών της εταιρείας. Οπως θυμάται ο Αλεν, ο Γκέιτς και ο Μπάλμερ συζητούσαν το πώς θα προχωρήσουν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου αποκλείοντας τον Αλεν από τα δικαιώματα αγοράς νέων μετοχών, πράγμα που θα σήμαινε την πτώση της συμμετοχής του Αλεν στη Microsoft.
Σύμφωνα με τα όσα γράφει, μη μπορώντας να συγκρατήσει άλλο την οργή του όρμησε στο δωμάτιο και φώναξε και στους δύο (κοιτώντας τον Γκέιτς): «Αυτό είναι απίστευτο! Φανερώνει τον αληθινό σας χαρακτήρα, μια για πάντα».
Σημαντική λεπτομέρεια: ήταν 1982 και ο Αλεν, που δεν ήταν τότε ούτε 30 ετών, είχε διαγνωστεί με την ασθένεια του Χότζκιν, ένα είδος λεμφωματικού καρκίνου.
Οπως θα περίμενε κανείς, ο Αλεν, ο οποίος αναμετρήθηκε ξανά με το λέμφωμα πριν από δύο χρόνια, είχε επηρεαστεί τόσο ψυχολογικά από τη διάγνωση, όσο και σωματικά από την ακτινοθεραπεία και τη χημειοθεραπεία στις οποίες υποβαλλόταν και είχε μειώσει τις ώρες εργασίας του. Αυτό ακριβώς σχολίαζαν οι δύο πρώην συγκάτοικοι, Γκέιτς και Μπάλμερ, ότι δεν δούλευε αρκετά.
Κριτική στη Μicrosoft
«Eμεινε πίσω στην τεχνολογική κούρσα»
Ο Γκέιτς περιγράφεται ως αδίστακτος αλλά και ως κάποιος που ήταν ικανός να δουλεύει 21 ώρες την ημέρα και απαιτούσε από τους γύρω του να κάνουν το ίδιο. Ο Αλεν θυμάται πως η μοιρασιά των μετοχών που ήταν αρχικά στη μέση είχε διαμορφωθεί σε 64% - 36% εις βάρος του με τη δικαιολογία πως είχε πιάσει και αλλού δουλειά, επιχείρημα που είχε θεωρήσει παράλογο αλλά το δέχτηκε. Οταν όμως ο Γκέιτς τού ζήτησε και άλλο μερίδιο μετοχών από την εταιρεία, ο Αλεν πήρε την απόφαση να απομακρυνθεί από τη Microsoft. Επένδυσε σε πολλές εταιρείες αιχμής στρεφόμενος ακόμα και στις διαστημικές τεχνολογίες, ενώ φρόντισε να ασφαλίσει, μέσω ενός χρηματιστικού παραγώγου που λέγεται «κολάρο», τη συμμετοχή του στη Microsoft, έτσι ώστε να μην επηρεάζεται πολύ ούτε από την πτώση ούτε από την άνοδο της μετοχής της. Ετσι, ο Αλεν δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα, ούτε όταν περιγράφει τον Γκέιτς ως αριβίστα, ούτε όταν σημειώνει, σε απόσπασμα που διάβασε συντάκτης των «Financial Times», ότι η Microsoft έχει μείνει πίσω σήμερα στην τεχνολογική κούρσα και αυτό οφείλεται σε λάθη στους τομείς της κλίμακας, της εταιρικής κουλτούρας και της ηγεσίας. Ειδικά για την ηγεσία της εταιρείας, κατηγορεί τον Μπάλμερ ότι σύρεται πίσω από τις εξελίξεις που διαμορφώνονται από πιο δημιουργικούς στη φαντασία ανταγωνιστές.
ΚΑΜΟΥΦΛΑΖ
Φιλοτεχνεί το προφίλ του φιλάνθρωπου
Σήμερα οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι ο Γκέιτς ξεκίνησε τη Microsoft στο γκαράζ του σπιτιού του, ότι παράτησε το Χάρβαρντ για να αφοσιωθεί στο όραμά του ή, ίσως, ότι έγραψε τον κώδικα προγραμματισμού που του απέφερε τα πρώτα πλούτη μέσα σ' ένα τρένο, καθ' οδόν για το ραντεβού της συμφωνίας.
Ο ίδιος φροντίζει να εμφανίζεται πάντα αφοσιωμένος στο φιλανθρωπικό έργο του Ιδρύματός του (Μπιλ & Μελίντα Γκέιτς), ως ακούραστος μαχητής εναντίον της ευλογιάς στον Τρίτο Κόσμο και των προβλημάτων στην αμερικανική εκπαίδευση.
Πρόκειται για ψηφίδες ενός περίτεχνου μωσαϊκού, λεπτομέρειες που έχουν μικρή σχέση με την πραγματικότητα, αλλά συγκροτούν ένα σύγχρονο αμερικανικό παραμύθι, το οποίο μεταδίδει τόσο καλά τις εγχώριες αξίες που δύσκολα θα υποστεί σοβαρή βλάβη από τις αποκαλύψεις του Αλεν.
Εξάλλου, ουδείς πιστεύει ότι ο Γκέιτς έγινε πλούσιος με προσευχές, ούτε είναι τόσο παλιά η δεκαετία του '90 κατά την οποία ο Γκέιτς, προσπαθώντας να προστατέψει τα μονοπωλιακά συμφέροντά του, κινητοποιούσε στρατιές δικηγόρων με αντιδίκους φορείς του Δημοσίου, τις οποίες τελικά έχασε.
Η απληστία που είχε δείξει τότε έχει -εν μέρει- σβηστεί πλέον από τη συλλογική μνήμη, χάρη και στις γενναιόδωρες χορηγίες με τις οποίες χρηματοδοτεί σχολεία και πανεπιστήμια, καθώς και τις εκάστοτε κυβερνητικές εκστρατείες στην Παιδεία και την Υγεία.
Η κριτική που του γίνεται σήμερα καταλαμβάνει πολύ λιγότερο χώρο στον Τύπο, παρότι είναι μάλλον σοβαρότερη, εφόσον τον «δείχνει» ως τον άνθρωπο που κινεί τα νήματα τόσο στο υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ όσο και σε διεθνείς οντότητες, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου