Γιατί Ε.Α.Μ. και γιατί σήμερα.

Περί Ονόματος και Στόχων.

Η επιλογή του ονόματος του κόμματος μας έγινε για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Κατ’ αρχήν θεωρούμε ότι το ΕΑΜ είναι ό,τι πιο αδικημένο υπάρχει στην ελληνική ιστορία. Επειδή οι σύγχρονοι Έλληνες αγνοούν μερικές λεπτομέρειες της ιστορίας, χρήσιμο είναι εδώ να πούμε το εξής: Το ΕΑΜ ήταν η λαϊκή αντίσταση απέναντι στους Γερμανούς κατακτητές. Ιδρύθηκε μαζί με το στρατιωτικό του σκέλος στις 25 Μαΐου του 1942 και διαλύθηκε τρία χρόνια αργότερα με την ημερήσια διαταγή της 1ης Μαρτίου του 1945.

Ιδρύθηκε με την εγκατάσταση των Γερμανών στην πατρίδα μας και διαλύθηκε με την αποχώρησή τους. Ενάμιση χρόνο δηλαδή πριν τον εμφύλιο, ο οποίος δεν τον αφορούσε και στον οποίον βεβαίως δεν συμμετείχε. Το ΕΑΜ υπήρξε το μεγαλύτερο εθελοντικό επίτευγμα του ελληνικού λαού. Σε ένα κράτος προδομένο από πουλημένες και τρισάθλιες ηγεσίες μόνον ο απλός λαός είχε το σθένος και τη βούληση ν’ αντισταθεί στον ξένο κατακτητή. Όλοι οι ηγέτες του απλά περίμεναν να κάνουν ό,τι θα τους έλεγαν τα αφεντικά τους. Άλλοι συνεργάστηκαν ως κοινοί δούλοι και άλλοι την "κοπάνησαν" στο εξωτερικό ως κοινοί δειλοί. Μόνον ο λαός και το δικό του ΕΑΜ αντιστάθηκαν. Οι απλοί Έλληνες έδειξαν ότι ήταν η συνέχεια αυτών που μάχονταν σε "Θερμοπύλες". Οι ηγέτες τους, ως κοινά τρωκτικά, μπήκαν στις "τρύπες" τους.

Αυτό το λαϊκό ΕΑΜ το μισούσαν θανάσιμα οι γερμανόφιλοι δωσίλογοι, το αγγλόφιλο Παλάτι και το ρωσόφιλο ΚΚΕ. Το μισούσαν όλοι οι ιμπεριαλιστές και οι τοπικοί λακέδες τους. Αυτοί δηλαδή οι οποίοι μας κυβερνούσαν, μας κυβερνούν και επιδιώκουν να κάνουν το ίδιο και στο μέλλον. Οι ίδιοι θύτες που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να βασανίζουν τα ίδια θύματα. Οι ίδιοι άνθρωποι, που σήμερα κρύβονται πίσω από τον δικομματισμό και τη διαπλοκή.

Από αυτήν την πεποίθησή μας προκύπτει η επιλογή μας στο θέμα του ονόματος. Πιστεύουμε ότι το σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι μια "μετάλλαξη" εκείνης της κατάστασης, στην οποία αντιστάθηκε το ΕΑΜ. Με συνομωσίες, προδοσίες και μυστικές συμφωνίες φτάσαμε στον σημερινό δικομματικό φασισμό των μονίμως ιδίων και ολίγων κυρίαρχων οικογενειών. Απέναντι σ' αυτόν τον φασισμό του δικομματισμού θέλουμε να στήσουμε ένα "μέτωπο" δημοκρατών. Τι ποιο αντιπροσωπευτικό λοιπόν από το διάσημο και παρεξηγημένο ΕΑΜ; Τι πιο απειλητικό γι' αυτούς από το πιο ισχυρό "φόβητρο" που είχαν ποτέ απέναντί τους;

Η επιλογή αυτή έγινε και για έναν ακόμα λόγο …ίσως τον σημαντικότερο. Το θέμα του ΕΑΜ πρέπει να "ανοίξει" κάποτε για ν' ανοίξει ένας "διάλογος" στην ελληνική κοινωνία. Ένας διάλογος, ο οποίος θα αποκαταστήσει την αλήθεια και βέβαια θα οδηγήσει σε αποκαλύψεις. Σε αποκαλύψεις που αφορούν πρόσωπα και κόμματα, τα οποία ακόμα και σήμερα επηρεάζουν τη ζωή της πατρίδας μας. Δεν είναι δυνατόν στη συνείδηση του σημερινού μέσου Έλληνα να ταυτίζεται το ΕΑΜ με το ΚΚΕ. Δεν είναι δυνατόν ένας μεγάλος, λαμπρός και σκληρός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας να "χρωματίζεται" ιδεολογικά. Το γεγονός ότι ο χαρισματικός ηγέτης του Άρης Βελουχιώτης υπήρξε —διαγραμμένο— στέλεχος του ΚΚΕ, δεν σημαίνει τίποτε. Αν δηλαδή ήταν ακτιβιστής οικολόγος, τι θα ήταν το ΕΑΜ; Ένοπλη προσπάθεια της Greenpeace;

Άρα, για να αποδίδεται ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας σε ένα ΚΚΕ —με ένα ιδιαίτερα βρόμικο, σταλινικό και αιματηρό εμφυλιοπολεμικό παρελθόν—, κάτι ύποπτο συνέβη. Δεν μπορεί το πανίσχυρο και λαμπερό ΕΑΜ να είναι "ορφανό". Αυτοί οι οποίοι καπηλεύονται τα πάντα, πώς το άφησαν ανεκμετάλλευτο; Αυτοί οι οποίοι "ξεζούμησαν" στην κυριολεξία ένα αναλογικά ασήμαντο "Πολυτεχνείο", άφησαν ανεκμετάλλευτο ένα μεγαλειώδες ΕΑΜ; Αυτοί, που, όταν συμμετέχουν σε μια πορεία διαμαρτυρίας, το αναφέρουν στο βιογραφικό τους, άφησαν ανεκμετάλλευτο το μυθικό ΕΑΜ;

Άρα κάποιοι πολύ σημαντικοί πολιτικοί παράγοντες του σημερινού δικομματισμού δεν ήθελαν να έχουν το ΕΑΜ στα "πόδια" τους, γιατί απλούστατα δεν μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν. Κάποιους δεν τους βόλευε καν να υπάρχει στην ελληνική ιστορία. Για κάποιους επιφανείς "εθνοπατέρες" η ιστορία του ΕΑΜ μπορεί να ήταν η προσωπική τους καταστροφή, εφόσον στην περίοδο κατά την οποία οι Έλληνες θυσιάζονταν στα βουνά, αυτοί είτε συνεργάζονταν με τους κατακτητές είτε έκαναν "αντίσταση" σε κάποιο από τα πολυτελή ξενοδοχεία του Καΐρου. Ο κάθε λακές στην "αγκαλιά" του αφεντικού του. Οι προδότες γίνονταν στην Αθήνα πλούσιοι με τις "πλάτες" των Γερμανών και οι "λουφαδόροι" έξυναν κοιλιές στις όχθες του Νείλου υπό τη χορηγία των Άγγλων.

Πού ήταν οι Παπανδρέου, οι Καραμανλήδες, οι Έβερτ, οι Σημίτηδες, οι Πάγκαλοι ή οι Ράλληδες, όταν θυσιάζονταν οι Έλληνες στα βουνά για την απελευθέρωσή τους; Πού ήταν οι αρχιτέκτονες του σημερινού δικομματισμού; Πού ήταν οι "ήρωες" της δημοκρατίας; Πού ήταν αυτοί που τους έχουμε στήσει ανδριάντες και έχουμε πληρώσει τα ιδρύματά τους; Πού ήταν αυτοί που ακόμα δεν μπορούμε να τους "χορτάσουμε" σε δόξα και σε χρήμα; Αν βρει κάποιος πού ήταν, θα καταλάβει και γιατί μισούσαν το ΕΑΜ. Θα καταλάβει γιατί έμαθαν στον λαό να το αντιπαθεί.

Όλοι αυτοί μετά την απελευθέρωση είχαν πρόβλημα. Κάποιοι κινδύνευαν να εκτελεστούν ως προδότες, όπως συνέβη σε όλη την Ευρώπη με τους συνεργάτες των Γερμανών και κάποιοι άλλοι κινδύνευαν να πάνε στα "αζήτητα" της πολιτικής, όπως συμβαίνει με τους "λουφαδόρους". Τι έκαναν; Έβγαλαν από τη "μέση" το ΕΑΜ, το οποίο τους τρομοκρατούσε. Τα "βρήκαν" μεταξύ τους και συνωμότησαν εις βάρος του ΕΑΜ και κατ’ επέκτασιν εις βάρος του λαού. Γερμανόφιλοι δωσίλογοι, Αγγλόφιλοι "απόντες" και Ρωσόφιλα "συντρόφια" δρομολόγησαν έναν "στημένο" και εξ αρχής καταδικασμένο εμφύλιο, για να "ξεφορτωθούν" το πρόβλημα.

Μερικές μεγαλοαστικές οικογένειες της Αθήνας και μερικές δεκάδες "συντρόφων" έμπλεξαν τους Έλληνες στη μεγαλύτερη περιπέτεια της ιστορίας τους. Έβαλαν στη μέση το λαϊκό ΕΑΜ και το κατακρεούργησαν. Έβαλαν στη μέση τους Έλληνες και τους ακρωτηρίασαν. Μας δίχασαν και ακόμα και σήμερα εκμεταλλεύονται αυτόν τον διχασμό. Στο έγκλημα αυτό συμμετείχε και το ρωσόφιλο ΚΚΕ. Το σταλινικό ΚΚΕ. Συνέφερε και στο ΚΚΕ η εξουδετέρωση και στη συνέχεια η "υιοθεσία" του ΕΑΜ. Με τον τρόπο αυτόν εξυπηρετούσε και εξυπηρετούνταν και το ίδιο. Εξυπηρετούσε τον Στάλιν και τους συνεταίρους του. Εξυπηρετούσε τους "μισητούς" μπουρζουάδες της Αθήνας, επιτρέποντάς τους να "ξεφορτωθούν" το ενοχλητικό και εξόχως αποκαλυπτικό ΕΑΜ. Εξυπηρετήθηκε και το ίδιο, εφόσον πήρε τα σταλινικά "εύσημα" και ταυτόχρονα βρήκε "λεία" να καπηλευτεί.

Αυτό είναι το όλο θέμα. Δωσίλογοι και "απόντες" έχτισαν τον δικομματισμό και επί εξήντα χρόνια μας "δουλεύουν". Αυτούς έχουν αναλάβει εργολαβικά και επί πληρωμή να τους "κατηγορούν" οι Χαρίλαοι και οι Αλέκες. Ένα τεράστιο θέατρο. Όλοι αυτοί τρώνε και πίνουν εις βάρος του κορόιδου. Την αλήθεια, που δεν τους βόλευε όλους αυτούς, την απέκρυψαν από τον κόσμο. Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα. Πρέπει η ελληνική κοινωνία να πάψει να κρύβει κάτω από το "χαλί" ό,τι δεν θέλει να συζητά. Πρέπει να πάψει να κρύβει "φαντάσματα" μέσα στις "ντουλάπες" της ιστορίας της. Δεν μπορείς να επιδιώκεις ένα "φωτεινό" μέλλον, όταν σε κυνηγούν "σκιές" του παρελθόντος. Οι Έλληνες πρέπει να προχωρήσουν "εμπρός" και αυτό δεν μπορείς να το κάνεις κουβαλώντας "βαρίδια" του παρελθόντος. Οι Έλληνες πρέπει να ενωθούν για να προχωρήσουν και αυτό δεν μπορείς να το κάνεις, χωρίς να αποκαταστήσεις αυτούς τους οποίους αδίκησες. Δεν μπορείς να το κάνεις, χωρίς να παραμερίσεις αυτούς που σε "δουλεύουν".

Γι' αυτόν τον λόγο ιδρύσαμε το ΕΑΜ Β'. Το ΕΑΜ Β' δεν αποτελεί μια νέα προσπάθεια των ήδη υπαρχόντων επαγγελματιών της πολιτικής. Δεν είναι μια νέα συναλλαγή με τη διαπλοκή. Το ΕΑΜ Β' είναι μια "κραυγή" αγωνίας του ελληνικού λαού. Προέρχεται μέσα από τα "σπλάχνα" του. Είναι η αντίδραση σε μια κοινωνία, η οποία καθημερινά παραπαίει. Είναι η αντίδραση σε μια αφόρητη κοινωνική αδικία. Είναι η αντίδραση σε μια μεγάλη και απολύτως "αόρατη" εθνική απειλή. Είναι η αντίδραση σε μια νέα προδοσία. Ως κόμμα δεν περιορίζεται στους παραδοσιακούς διαχωρισμούς του "στημένου" πολιτικού μας σκηνικού. Δεν διακρίνει Αριστερά και Δεξιά. Ως κόμμα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένο με το δημοκρατικό μας Σύνταγμα. Ως κόμμα δεν ανήκει σ' αυτούς που το ίδρυσαν. Ανήκει σε όλους τους Έλληνες.

Αυτοί πρέπει να το βοηθήσουν, για να τους βοηθήσει. Αν δεν το βοηθήσουν αυτοί, θα "πεθάνει", γιατί δεν πρόκειται να το βοηθήσουν τα ΜΜΕ. Τα ελεγχόμενα από τους ιμπεριαλιστές και διαπλεκόμενους ΜΜΕ. Το ΕΑΜ Β' δεν έχει άλλα μέσα εκτός από τη στήριξη των πολιτών. Αυτό όμως είναι επιλογή του και όχι αδυναμία του. Δεν ΘΕΛΕΙ να έχει άλλα μέσα, γιατί δεν θέλει να "νοθεύσει" την αποστολή του. Δεν ΘΕΛΕΙ να έρθει σε καμία επαφή με ΚΑΝΕΝΑΝ από τους γνωστούς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της χώρας. Οι πολίτες είναι αυτοί οι οποίοι θ' "αποφασίσουν" για την τύχη του. Μόνον η δύναμη των πολιτών μπορεί να παρακάμψει τη δύναμη των ΜΜΕ. Οι πολίτες μπορούν να βάλουν "μέσα" στα σπίτια των Ελλήνων τη γνώση, την οποία είναι βέβαιον ότι θα αρνηθούν να βάλουν τα ΜΜΕ. Οι πολίτες πρέπει να διαδώσουν μέσα στην κοινωνία τα καλά νέα. Νέα, τα οποία θα αρνηθούν να δημοσιοποιήσουν οι πολυεκατομμυριούχοι δημοσιογράφοι της διαπλοκής. Στις γειτονιές και στις πλατείες θα νικηθεί ο δικομματισμός του "καναπέ".

Αν συμβεί αυτό, όλα τα άλλα είναι εύκολα. Έχουμε τη γνώση να τα κάνουμε εύκολα. Μπορούμε ν' αποδείξουμε ότι έχουμε τη γνώση. Θέλουμε να ξεφύγει ο Έλληνας από τη φτώχεια και την υποτέλεια. Θέλουμε οι δωσίλογοι πολιτικοί, οι διεφθαρμένοι κρατικοί λειτουργοί, οι άρπαγες διαπλεκόμενοι και οι τοκογλύφοι τραπεζίτες να πάνε φυλακή. Να σαπίσουν στη φυλακή. Θέλουμε αυτοί οι οποίοι "μάτωσαν" τον ελληνικό λαό να "ματώσουν". Θέλουμε, αυτοί οι οποίοι γέλασαν εις βάρος του, να κλάψουν. Θέλουμε πίσω την πατρίδα μας. Θέλουμε πίσω τη ΖΩΗ μας.

Γιατί σήμερα ;

Η ελληνική κοινωνία αγγίζει τα όρια της παρακμής της. Αγγίζει τα όρια του εκφυλισμού της. Σήμερα υπάρχει ανάγκη για εθνική εγρήγορση. Πρέπει να ξυπνήσει από τον λήθαργο η ελληνική κοινωνία πριν να είναι πολύ αργά. Πρέπει να σώσει ό,τι μπορεί να σώσει, πριν φτάσει στο σημείο να χάσει κάθε ελπίδα. Ο ελληνικός λαός κάθεται απαθής και σχεδόν αποχαυνωμένος και παρακολουθεί μπροστά στην τηλεόρασή του μια εικονική πραγματικότητα. Βλέπει και δεν αντιδρά. Γνωρίζει και δεν καταλαβαίνει. Είναι "άρρωστος". Τον έχουν "αρρωστήσει" αυτοί οι οποίοι καθημερινά μπαίνουν απρόσκλητοι στο σπίτι του και τον μολύνουν.

Αντιλαμβανόμαστε ότι το σύνολο του προβλήματος ξεκινάει από τη δυνατότητα του συστήματος να πραγματοποιεί πλύση εγκεφάλου. Από τη δυνατότητα του συστήματος να "ενημερώνει" κατ’ αποκλειστικότητα τον πολίτη και από τη δυνατότητά του να "εξηγεί" τα συμβαίνοντα στον πολίτη. Όλο το παιχνίδι του ελέγχου του ελληνικού λαού παίζεται μπροστά από έναν θλιβερό καναπέ, που βλέπει έναν "σκουπιδοτενεκέ". Ο Έλληνας είναι μόνος κι απροστάτευτος απέναντι στον κάθε τηλεοπτικό καραγκιόζη. Έχει γίνει άφιλος και ακοινώνητος. Το σπίτι του είναι πλέον ένα σπίτι αρρώστου. Ένα σπίτι κλειστό στους πάντες και ορθάνοικτο στους υπαλλήλους των διαπλεκομένων.

Μόνον αυτοί μπορούν να μπουν στα σπίτια των Ελλήνων κάθε ώρα της ημέρας αλλά και της νύχτας. Οι Έλληνες έχουν γίνει "φίλοι" με μια συσκευή. Δεν έχουν πλέον φίλους, για να συζητούν τα προβλήματά τους. Έχουν ηλεκτρονικούς "φίλους", που τους τα εξηγούν όλα. Αυτό το οποίο δεν γνωρίζουν είναι ότι όλοι αυτοί οι ηλεκτρονικοί "φίλοι" είναι πολυεκατομμυριούχοι, ακριβώς γιατί έχουν αναλάβει εργολαβικά να πουλάνε "φιλία" στον καθηλωμένο στον καναπέ Έλληνα. Τα αποτελέσματα είναι τραγικά. "Αληθινό" είναι μόνον ό,τι δείχνει η τηλεόραση. "Υπαρκτό" είναι μόνον ό,τι δείχνει η τηλεόραση.

Με τον τρόπο αυτόν φτάσαμε εδώ όπου φτάσαμε. Στον εκφυλισμό και την αρρώστια. Οι Έλληνες δεν λειτουργούν πλέον ως πολίτες. Λειτουργούν ως τηλεθεατές. Είναι τηλεθεατές της δικής τους ζωής. Είναι τηλεθεατές του δικού τους δράματος. Βλέπουν τα προβλήματά τους και νομίζουν ότι παρακολουθούν σήριαλ στην τηλεόραση. Παρακολουθούν την απόλυτη δυστυχία, για να νομίζουν ότι είναι ευτυχείς. Περιμένουν να γίνουν πλούσιοι με ένα λαχείο. Περιμένουν να γίνουν διάσημοι με μια εμφάνιση στην τηλεόραση. Τα πρότυπα υπάρχουν. Όλοι οι "διάσημοι" των ριάλιτι σόου δίνουν ελπίδα σε όλους. Τρελοί, φαφούτηδες, κουτσοί και στραβοί, όλοι δυνάμει επώνυμοι.

Η τηλεόραση έχει γίνει ένας τεράστιος οδοστρωτήρας, που έχει ισοπεδώσει τα πάντα. Έχει γκρεμίσει όλους τους κοινωνικούς στίβους, όπου αγωνίζονται οι πολίτες για τη διάκριση. Δεν υπάρχει πολιτικός κόσμος, ο οποίος να παράγει πολιτικές προτάσεις. Υπάρχουν οι επαγγελματίες "προσκεκλημένοι" των τηλεοπτικών πάνελ, οι οποίοι πολιτικολογούν ακατάσχετα. Δεν υπάρχει πλέον πνευματικός κόσμος, ο οποίος να παράγει έργο. Υπάρχουν εξυπνάκηδες της τηλεόρασης, που προκαλούν με "φωτοβολίδες" ηλιθιότητας. Δεν υπάρχει καλλιτεχνικός κόσμος, ο οποίος να παράγει τέχνη. Υπάρχουν τα "νόθα" των διαγωνιστικών ριάλιτι, που γελοιοποιούν την τέχνη. Δεν υπάρχει επιστημονικός κόσμος. Υπάρχουν οι επιστημονικοί συνεργάτες των καναλιών. Δεν υπάρχει τίποτε. Δεν έχει αφεθεί τίποτε όρθιο. Αν "φύγει" η σημερινή γενιά των εξηντάρηδων, οι επόμενες γενιές που ακολουθούν δεν έχουν τίποτε να επιδείξουν.

Θα αναζητούν επιφανή Έλληνα, για να τον προτείνουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε μια κοινωνία όπου οι επιφανείς είναι πλέον οι "καλεσμένοι" των ριάλιτι εκπομπών. Η παρακμή καλπάζει. Οι Έλληνες ψηφίζουν ό,τι δείχνει η τηλεόραση. Δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο. Δεν απομακρύνονται από τον καναπέ τους. Δεν πηγαίνουν ούτε μέχρι το καφενείο της γειτονιάς τους. Δεν βγαίνουν ούτε μέχρι το πλατύσκαλο της πόρτας τους. Δεν συμμετέχουν σε καμία συλλογική διαδικασία —εκτός βέβαια και αν υπάρχουν οι κάμερες της τηλεόρασης, που θα την κάνουν υπαρκτή—. Τα πάντα περνούν μέσα από το φίλτρο της τηλεόρασης. Η τηλεόραση έχει καταστρέψει όλες τις διαδικασίες. Στο μέλλον ακόμα και η εθνική ομάδα στίβου θα βγαίνει μέσα από εκπομπές. Δεν θα χρειάζονται πανελλήνιοι αγώνες. Θα κάνουν μια εκπομπή του τύπου "So, you think you can run" και θα βγάζουν τον πρωταθλητή.

Αυτά όλα είναι τραγικά. Μια ολόκληρη κοινωνία έχει παραδοθεί σε μερικά άτομα. Αυτοί αποφασίζουν ποιος θα προοδεύσει και με ποιους όρους. Αυτοί αποφασίζουν ποιος θα εμφανιστεί ως φέρελπις πολιτικός, εφόσον αυτοί συντάσσουν τις λίστες των καλεσμένων. Αυτοί αποφασίζουν ποιος θα εμφανιστεί ως φέρελπις επιστήμων, εφόσον αυτοί συντάσσουν τις λίστες των πετυχημένων. Αυτοί αποφασίζουν ποιος θα εμφανιστεί ως φέρελπις καλλιτέχνης, εφόσον μέσα από τις λίστες των δικών τους δισκογραφικών εταιρειών προκύπτουν οι καλεσμένοι τους. Αυτοί αποφασίζουν τι θα διαβάζουν οι Έλληνες, εφόσον μέσα από τις λίστες των δικών τους εκδοτικών οίκων προκύπτουν οι συγγραφείς, οι οποίοι θα διαφημιστούν με τον γνωστό "γκρίζο" τρόπο.

Οι Έλληνες ζουν πλέον σε μια εικονική πραγματικότητα. Προσπαθούν να ζήσουν με εξακόσια ευρώ και τους ενδιαφέρει να ενημερωθούν για το κόστος ελλιμενισμού ενός γιότ στη μαρίνα της Ζέας. Δεν έχουν χρήματα να πάνε στο χωριό τους για ένα σαββατοκύριακο και γνωρίζουν τα πάντα για εξωτικούς προορισμούς. Έχουν αρχίσει να περιορίζουν το κρέας στην καθημερινή τους διατροφή και γνωρίζουν όλες τις διαβαθμίσεις της ποιότητας του μαύρου χαβιαριού. Καθημερινά στέκονται μπροστά σε άδεια ψυγεία και ονειρεύονται πρωινά με φράουλες και σαμπάνια.

Αυτά όλα είναι παθολογικά συμπτώματα μια τρομερής κοινωνικής "αρρώστιας", που απειλεί πλέον τον ελληνικό λαό με "θάνατο". Όταν σε μια κοινωνία πιο γνωστός από τον οποιονδήποτε επιστήμονά της είναι ο "Κάτμαν", υπάρχει "αρρώστια". Ο ελληνικός λαός έχει εγκαταλείψει τον εαυτό του. Έχει εγκαταλείψει την πατρίδα του. Έχει εγκαταλείψει ακόμα και τα παιδιά του, που τα παρατά μπροστά στην τηλεόραση να του τα μεγαλώσουν οι τρελοί. Τα πάντα υπολειτουργούν. Πολιτικές ηγεσίες γίνονται λακέδες των ξένων ιμπεριαλιστών. Καναλάρχες γίνονται εργολάβοι δημοσίων έργων και λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο. Ξένοι αρπάζουν κεφάλαιο ανεκτίμητης αξίας για επ’ άπειρον εκμετάλλευση. Για να πάνε οι Έλληνες τις ονειρεμένες διακοπές που τους προτείνουν οι τηλεοπτικοί τους "μέντορες", υποθηκεύουν τα σπίτια τους.

Τα πάντα υπολειτουργούν. Ακόμα και η εκλογική διαδικασία έχει γίνει ένα ριάλιτι σόου. Μέρα και νύχτα ο ελληνικός λαός παρακολουθεί τους ίδιους πολιτικούς. Μέρα και νύχτα τους έχει "καλεσμένους" στο σπίτι του. Τους παρακολουθεί σε όλες τους τις δραστηριότητες. Τους παρακολουθεί στη Βουλή, στα πάνελ, στα σπίτια τους, στις διακοπές τους. Γνωρίζει τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους και όλο τους το σόι. Γνωρίζει τι τρώνε, πού τρώνε και τι αυτοκίνητο οδηγούν. Κατόπιν νομίζει ότι τους γνωρίζει και πηγαίνει να ψηφίσει. Τι να ψηφίσει; Όχι τον ηγέτη που θέλει να τον κυβερνήσει, διότι εκτίμησε τις ικανότητές του. Ψηφίζει για την "αποχώρηση" του ηγέτη που αντιπαθεί παραπάνω. Απλά δεν το κάνει με μήνυμα από το κινητό του. Μια φορά στα τέσσερα χρόνια σηκώνεται από τον καναπέ και πηγαίνει να ψηφίσει στην κάλπη εις βάρος αυτού που θέλει να αποχωρήσει. Αυτό είναι το όλο μυστικό του σημερινού σχεδιασμού. Κανένα κόμμα και κανένας ηγέτης δεν έχει ανάγκη να παράγει πολιτική. Δεν έχει ανάγκη να βελτιωθεί. Δεν κρίνεται για την ποιότητά του. Από τη στιγμή που επιλέχθηκε από τα ΜΜΕ να συμμετάσχει στο ριάλιτι σόου, δεν έχει πρόβλημα με τον ανταγωνισμό. Είναι μονοπώλιο πλέον. Οι τηλεοπτικές σεζόν αλλάζουν, αλλά όχι οι επιλεγμένοι πρωταγωνιστές. Τον ανταγωνισμό αυτών των πρωταγωνιστών τον έχουν νικήσει τα ΜΜΕ, αποκλείοντάς τον από το τηλεοπτικό "χάπενινγκ". Υπαρκτοί είναι μόνον αυτοί που συμμετέχουν.

Από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, όλα τα υπόλοιπα είναι εύκολα. Ηγέτες των Ελλήνων δεν θα γίνουν κάποιοι που αγωνιούν ν' αποδείξουν ότι είναι οι άριστοι των Ελλήνων. Το μόνο που προσπαθούν ν' αποδείξουν είναι ότι είναι καλύτεροι από τον εξίσου άχρηστο, τον οποίο τα ΜΜΕ βάζουν απέναντί τους. Ο "πήχης" δηλαδή είναι εξαιρετικά χαμηλός. Από τη στιγμή που δεν είναι όλοι ίδιοι, κάποιος θα είναι χειρότερος. Κάποιος από τους συμμετέχοντες θα είναι ο χειρότερος για τον τηλεθεατή και αυτός θα εισπράξει την αρνητική του ψήφο. Αυτό δεν έχει σχέση με αντικειμενικά κριτήρια. Όλοι μπορεί να λένε τα ίδια πράγματα, αλλά δεν είναι όλοι συμπαθείς προς όλους. Μπορεί κάποιος να είναι αντιπαθής για χιλιάδες άσχετους λόγους. Από τον τρόπο που μιλάει μέχρι τον τρόπο που ντύνεται.

Με αυτήν τη λογική ψηφίζει πλέον ο πολίτης. Έχει γίνει ένας καταναλωτής, που συμμετέχει σε ένα πανεθνικό τηλεμάρκετινγκ. Διαλέγει ανάμεσα στο "κουτί" με το ΠΑΣΟΚ και στην "κουρτίνα" με τη ΝΔ. Διαλέγει ανάμεσα στις δύο επιλογές που διαθέτει. Δεν γνωρίζει τίποτε άλλο εκτός από αυτά που του δείχνουν. Διαλέγει με τη "βοήθεια του κοινού", που αποκαλύπτεται από τα γκάλοπ. Τίποτε δεν τον ενδιαφέρει. Άνθρωποι, τους οποίους δεν εκτιμά και δεν θα τους εμπιστευόταν ποτέ και για τίποτε, τους αφήνει να τον κυβερνάνε. Άνθρωποι, που δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε. Άνθρωποι, που απλά κληρονόμησαν από τους πατέρες τους τα ονόματά τους και κάνοντας εξυπηρετήσεις σε καναλάρχες και ιμπεριαλιστές, διεκδικούν την εξουσία. Άνθρωποι ανεπάγγελτοι. Άνθρωποι, που από τη "γλυκιά" ζωή στα αμερικανικά κολέγια μπήκαν κατ’ ευθείαν στα οικογενειακά τους "μαγαζιά".

Τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε. Τον ελληνικό λαό τον κυβερνά ένας Καραμανλής, που φέρεται λες και κάνει το "αγροτικό" του, απλά και μόνον επειδή η οικογένειά του δεν θέλει να χάσει το μερίδιο της στην εξουσία. Αυτόν αντιπολιτεύεται ένας Παπανδρέου, που, χωρίς το όνομά του, θα σκούπιζε συνεδριακούς χώρους για βιοποριστικούς λόγους και όχι για συμβολικούς. Συμπρωταγωνιστής αυτού του "θεάτρου" του παραλόγου μια Ντόρα, που προφανώς κάποιοι επικοινωνιολόγοι της εξήγησαν ότι αρκεί να χαμογελάει κάποιος, για να πείθει το κοινό για την άνεσή του, η οποία αποκαλύπτει αξία. Την πυροβόλησαν και αυτή γελούσε, γιατί απλά δεν ήξερε να κάνει τίποτε άλλο. Αυτοί είναι οι πολιτικοί ηγέτες της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας.

Ηγέτες, που, ως πρόσωπα, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ούτε καν από τον μέσο όρο. Ηγέτες, οι οποίοι ακόμα και ως άνθρωποι δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Δεν έχουν κανένα απολύτως καλό χαρακτηριστικό. Άνθρωποι, που δεν αξίζει ούτε καν να τους γνωρίσεις και να πιείς έναν καφέ μαζί τους. Άνευροι κι ατάλαντοι. Χωρίς ιδιαίτερη ευφυΐα, χωρίς ιδιαίτερη γνώση, χωρίς ιδιαίτερη κουλτούρα, χωρίς ιδιαίτερη ευφράδεια λόγου, χωρίς ιδιαίτερο χιούμορ. Τίποτε απολύτως δεν μπορεί να τους κάνει ξεχωριστούς. Όλοι αυτοί, χωρίς τα "βαριά" ονόματά τους, δεν θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν όχι στην κοινωνική ζωή αλλά ούτε σε ριάλιτι σόου. Ίσως εκεί βέβαια να έπαιρναν και τις μοναδικές ψήφους που δικαιούνται στη ζωή τους. Τις ψήφους για την αποχώρησή τους.

Όλοι αυτοί είναι ηγέτες με μεγάλα "χρέη" απέναντι σ' αυτούς που τους επέβαλαν στον ελληνικό λαό. Ηγέτες, που, προκειμένου να ξεπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, επιτρέπουν λεηλασίες. Ηγέτες, που δένουν την Ελλάδα στο άρμα των ιμπεριαλιστών, μετατρέποντάς την σε προτεκτοράτο των ισχυρών. Ηγέτες, που δημιουργούν νόμους "κομμένους και ραμμένους" στα μέτρα των ισχυρών. Νόμους, οι οποίοι ψηφίζονται από μια Βουλή στην οποία οι διαπλεκόμενοι ελέγχουν περισσότερους βουλευτές απ' όσους ελέγχουν οι ίδιοι οι κομματάρχες.

Μέσα σ' αυτό το ζοφερό περιβάλλον έχει καθηλωθεί ο ελληνικός λαός. Αν δεν αντιδράσει τώρα, ίσως να μην έχει δεύτερη ευκαιρία. Θα εγκαταλείπει την πατρίδα του από αεροδρόμια που ανήκουν σε Γερμανούς. Δυστυχώς όμως αυτό δεν είναι σήριαλ. Δεν αλλάζει τίποτε με το τηλεκοντρόλ. Είναι ένας εφιάλτης, που, αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά, δεν εξαφανίζεται.

Γι' αυτόν τον λόγο καλούμε όλους τους Έλληνες ν' αντιδράσουν. Να αντιδράσουν στην τηλεοπτική δικτατορία που μας επιβάλει τον δικομματισμό. Να αντιδράσουν στη λαίλαπα των πολυεθνικών, που ελέγχουν απόλυτα την ελληνική αγορά. Να αντιδράσουν στη λεηλασία των διαπλεκομένων, που δεν έχουν αφήσει τίποτε στην ιδιοκτησία των Ελλήνων. Να αντιδράσουν στην επέλαση των τηλεοπτικών "σκουπιδιών", που καθημερινά στρογγυλοκάθονται στα σαλόνια τους.

Εμείς καλούμε τους Έλληνες ν' αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Να βγουν στον δρόμο και να δούνε τι πραγματικά συμβαίνει. Να ανοίξουν τα μάτια τους και να δούνε τη φτώχεια. Να δούνε το δημόσιο κεφάλαιο, που καθημερινά χάνεται. Να δούνε τις προοπτικές των παιδιών τους μέσα σ' έναν κόσμο άδικο για τους μη εκλεκτούς. Να δούνε ότι πραγματικά ζούνε μόνον οι λίγοι που πουλάνε εικονική ζωή στους πολλούς. Να δούνε ότι αυτοί οι οποίοι εξασφαλίζουν καλά γηρατειά είναι αυτοί που κλέβουν τις συντάξεις των άλλων. Ένα είναι σίγουρο. Αν δεν το κάνουν τώρα, ίσως να μην έχουν άλλη ευκαιρία. Αν δεν σηκωθούν τώρα από τον καναπέ, μπορεί την επόμενη φορά να τους σηκώσουν αυτοί οι οποίοι θα κατάσχουν τον καναπέ αυτόν. Έτσι κι αλλιώς τίποτε δεν τους ανήκει. Με δανεικά ζουν. Χρωστάνε το αμάξι τους, το ψυγείο τους και τον καναπέ τους. Το αμάξι, που δεν μπορούν να το συντηρήσουν και το μονίμως άδειο ψυγείο τους. Μόνον τον καναπέ τους γεμίζουν.

Για όλους αυτούς τους λόγους κρίνουμε ότι υπάρχει ανάγκη για τη δημιουργία ενός κόμματος εθνικής εγρήγορσης. Ενός κόμματος, που θα στραφεί απευθείας εναντίον της τηλεοπτικής δικτατορίας. Ενός κόμματος, που θα στραφεί απευθείας εναντίον των κλεφτών της πατρίδας μας. Ενός κόμματος, που θα ζητήσει από τον Έλληνα να αφυπνιστεί και ν' αγωνιστεί για τα συμφέροντά του. Ενός κόμματος, που θα κάνει το Ελληνικό Σύνταγμα "ευαγγέλιο", για να σταματήσουν τα εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων. Αυτό το κόμμα φιλοδοξεί να γίνει το ΕΑΜ Β’. Για όλους αυτούς τους λόγους επιλέχθηκε το συμβολικό όνομά του. Ένα όνομα, που θέλει να προκαλέσει τον Έλληνα, για να σηκωθεί επιτέλους από τον καναπέ.