Η "αποχή" του 1946
έχτισε το μεταπολεμικό παρακράτος
και η "αποχή" του 2009
Όταν το ΕΑΜ β’ πρότεινε την αποχή, ως "επιλογή" των πολιτών, γνώριζε τι ακριβώς επεδίωκε. "Ακροβατούσε" μεταξύ σωστού και λάθους σ' ό,τι αφορά τη γενικότερη δημοκρατική και εκλογική λειτουργία, αλλά αυτό το έκανε, έχοντας γνώση κάποιων ιδιομορφιών του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τις οποίες αγνοεί ο μέσος πολίτης. Ένα ψευδοδημοκρατικό δικομματικό πολιτικό σύστημα, όπως είναι το ελληνικό, δεν μπορεί να "νικηθεί" ή ν' "αποκαλύψει" τις αδυναμίες του με συμβατικές τακτικές αντίδρασης. Ακριβώς, επειδή δεν μπορεί να συμβεί αυτό, επιλέξαμε αντισυμβατικές μεθόδους.
Επιλέξαμε να προτείνουμε κάτι, το οποίο θεωρητικά είναι λάθος, για ν' αποκαλυφθεί το σωστό. Με "λάθος" επιλογή μπορείς να παράγεις το "σωστό" αποτέλεσμα, αν γνωρίζεις τι επιδιώκεις. Το εσκεμμένο λάθος μέσα σε ένα σύστημα-"παγίδα" μπορεί να "εξουδετερώσει" τον σχεδιασμό του. Τον έξυπνο φασιστικό σχεδιασμό του.
συνέχεια εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου