Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Τσίπρας, Σύριζα και ΚΚΕ.


Οι "ευνούχοι" της Αριστεράς

είναι οι κύριοι υπεύθυνοι

του φασισμού της μεταπολίτευσης.

Ο άνθρωπος είναι ένα ιδιαίτερα "φλύαρο" ον. Πολλές φορές πιο φλύαρο κι απ' ό,τι τον συμφέρει να είναι. Γιατί; Γιατί δεν μιλάει μόνον με το στόμα. "Μιλάει" ολόκληρος και αυτό είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Η γλώσσα του σώματος είναι "μαρτυριάρα" ακόμα κι όταν η σκέψη είναι απόλυτα εχέμυθη. Η γλώσσα του σώματος αποκαλύπτει απώτατες ή απόκρυφες σκέψεις, οι οποίες δεν εξωτερικεύονται, είτε γιατί δεν πρέπει είτε γιατί δεν συμφέρει. Αυτό το χαρακτηριστικό του ανθρώπου δεν θα μπορούσε να ξεφύγει της "προσοχής" της λαϊκής σοφίας και από εκεί προέρχεται και το γνωστό …"θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει".

Όλοι μας είδαμε τον Τσίπρα στις ανακοινώσεις του μετά το πέρας των εκλογών. Ο άνθρωπος ήταν απόλυτα ευτυχής και το "φώναζε" με όλο του το σώμα. Δεν υπήρχε στο βλέμμα του η "σκιά", που συνήθως υπάρχει σε μια χαρά, όποια κι αν είναι αυτή. Η "σκιά" μιας απώτατης σκέψης, που, ακόμα και μέσα στη χαρά, "βλέπει" δυσάρεστα πράγματα. Η "σκιά" αυτού που νίκησε στιγμιαία και γνωρίζει ότι την επόμενη μέρα θα έρθει αντιμέτωπος με νέες προκλήσεις. Η "σκιά" αυτού, που επιβίωσε σήμερα, αλλά δεν έχει εξασφαλίσει την επόμενη μέρα. Η "σκιά" του οποιουδήποτε κερδίζει μια μάχη, αλλά που συνεχίζει να συμμετέχει σε έναν πόλεμο, που γνωρίζει ότι δεν έχει τελειώσει.

Η χαρά του Τσίπρα ήταν τέλεια και το έδειχνε. Ήταν η χαρά αυτού, που δεν είχε δεύτερες και δυσάρεστες σκέψεις. Ήταν η χαρά αυτού, που κέρδισε τον "πόλεμο". Ήταν η χαρά αυτού, που πέτυχε τον απόλυτο στόχο του. Αυτού, που δεν έχει ανώτερο στόχο να πετύχει. Αυτή η "σκιά" έλλειπε από το βλέμμα του Τσίπρα. Η "σκιά", που υπήρχε στους άλλους πανηγυρίζοντες. Η "σκιά", που υπήρχε στη χαρά του Παπανδρέου, η οποία είχε σχέση με την επόμενη μέρα της ανάληψης των κυβερνητικών ευθυνών. Η "σκιά", που υπήρχε στη χαρά του Καρατζαφέρη, η οποία είχε σχέση με την αποτυχία του στην κατάκτηση του απόλυτου στόχου.

Στη χαρά του Τσίπρα δεν υπήρχε καμία "σκιά". Αυτό ακριβώς αποκάλυψε το "φλύαρο" σώμα του Τσίπρα. Αποκάλυψε τον πραγματικό του στόχο. Τον στόχο της ζωής του μέσα από την επιλογή της πολιτικής που ακολούθησε. Στόχος του ήταν να "διοριστεί" στο δημόσιο. Η γνήσια και "ανόθευτη" χαρά του μπορεί να συγκριθεί μόνον με τη χαρά ενός φουκαρά, που διορίζεται στο δημόσιο. Αυτού, που πεινούσε και ονειρευόταν κάποτε να μην πεινάει και στην ιδανικότερη περίπτωση να το πετυχαίνει με αργομισθία.
συνεχεια εδω

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου