Καθαρές κουβέντες

Τον τελευταίο καιρό και ιδιαιτέρως λίγο πριν τις εκλογές κάποιοι αναγνώστες σε e-mails που μας έστειλαν, εξέφρασαν έναν προβληματισμό ο οποίος κατά περίσταση είχε την μορφή είτε της απορίας είτε της ένστασης. Ρωτούσαν, λοιπόν, οι φίλοι αναγνώστες για πoιον λόγο αναλίσκουμε τόσο χώρο και χρόνο για την προβολή του ΕΑΜ Β’. Εν πολλοίς υποννοούσαν ότι καλό θα είναι το παρόν blog να διατηρήσει την αρχική θεματολογία του, που – αν κρίνω από το πλήθος των επισκέψεων – κρίνεται ικανοποιητική.

Λέμε λοιπόν στους φίλους ότι αυτό το ιστολόγιο ξεκίνησε την λειτουργία του πριν από ένα χρόνο περίπου, επιλέγοντας τον τίτλο “ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ”. Ο τίτλος επελέγη διότι θέλαμε να καταδείξουμε πως η κατάντια αυτού του τόπου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κομματική εξάρτηση απίστευτα πολλών συμπατριωτών μας. Θέλαμε να στηλιτεύσουμε όλα εκείνα τα παράσιτα που ζουν εις βάρος των άλλων με την ανοχή και την αρωγή των κομμάτων. Υπό αυτήν την έννοια, δεσμεύτηκα άτυπα απέναντί σας να τηρήσω απαρέγκλιτα αυτήν την στάση. Κι αυτό, γιατί πριν πολλά χρόνια δεσμεύτηκα απέναντι στον εαυτό μου να μην υπάρξω ποτέ όμηρος ή έρμαιο των κομμάτων. Με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό στην ελλαδική Μπανανία.

Ο λόγος λοιπόν που στηρίζουμε και προβάλλουμε το ΕΑΜ Β’ και τον Παναγιώτη Τραϊανού είναι ο πλέον απλός και ο πλέον λογικός. Πώς αλλιώς μπορείς να συμπεριφερθείς σε έναν άνθρωπο όταν αυτός διαρκώς επαληθεύεται και επιβεβαιώνεται; Πώς είναι δυνατόν να είσαι αδιάφορος όταν η γραπτή άποψή του περίπου το 1996 για το ΕΥΡΩ και την ΟΝΕ επαληθεύτηκε μέχρι κεραίας; Πώς να τον αγνοήσεις όταν τα κείμενά του περί της Αμερικανικής εισβολής στο ΙΡΑΚ (πριν αυτή συμβεί) αποδείχθηκαν εξόχως προφητικά; Πώς μπορείς να τον προσπεράσεις όταν από παλιά υποστηρίζει ότι επιδίωξη της ΝΔ είναι η εκλογή του αρχηγού της από την βάση, ακολουθώντας το πρότυπο του ΠΑΣΟΚ; Όταν αναλύει σε ένα μνημειώδες κειμενό του την δράση του παρακράτους το οποίο είχε ως σκοπό να τινάξει την Μακεδονία στον αέρα, παίζοντας εκκλησιαστικά παιχνίδια μεταξύ Φαναρίου και αρχιεπισκοπής Αθηνών – αλλά ευτυχώς δεν πρόλαβαν γιατί κάποιος μας “άφησε χρόνους”; Ποιος - εδώ και τόσα χρόνια - ανέλυσε το φιάσκο της “εξάρθρωσης” της 17Ν; Ποιος κάνει αναλύσεις χειρουργικής ακρίβειας και – διάολε – πέφτει πάντα μέσα; Μα πώς γίνεται να μην δώσεις βάση - και κατ’ επέκταση εμπιστοσύνη – σε κάποιον που αποκαλύπτει όσα θα συμβούν πριν αυτά καν εμφανιστούν στον ορίζοντα;

Βέβαια, Κασσάνδρες υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε. Αλλά εδώ δεν έχουμε τέτοια περίπτωση. Διότι το απείρως σημαντικότερο είναι ότι προτείνονται λύσεις. Λύσεις που δεν είναι αναφάρμοστες αν γνωρίζεις τι είναι αυτό που προκαλεί το πρόβλημα. Λύσεις που είναι εφικτές αν κατανοήσεις ποιες συνθήκες γεννούν το πρόβλημα, ποιες το θρέφουν και το συντηρούν και ποιες εμποδίζουν την λύση του.

Το ΕΑΜ Β’ λοιπόν, βρέφος ως προς το μέγεθός του αλλά όχι ως προς τη γνώση του, καταδικάζεται σήμερα από την βαρωνεία των ΜΜΕ στην ανωνυμία. Αλλά δεν μπορούν να το πνίξουν. Επίμονα αλλά αφελώς, βιδώνουν όλο και πιο σφιχτά το καπάκι της χύτρας. Αφελώς, διότι αγνοούν ότι ο ατμός όχι μόνο συνθλίβει την χύτρα αλλά κινεί και τα τρένα ακόμη. Αφελώς και ηλιθιωδώς διότι για τις θέσεις του ΕΑΜ Β’ και τα συνταγματικά εγκλήματα που διαπράττονται στην Ελλάδα έχει ενημερωθεί εγγράφως μέχρι και ο πρώην πρόεδρος της δημοκρατίας, κ. Στεφανόπουλος. Ποια ήταν άραγε η απάντηση του κ. Στεφανόπουλου στις αιτιάσεις – προειδοποιήσεις του ΕΑΜ Β’; Μήπως γνωρίζετε φίλοι μου; “Κάντε ότι καταλαβαίνετε…” Μάλιστα! Έτσι απάντησε ο 1ος πολίτης της χώρας. Αυτή είναι η αναίδεια και η θρασύτητα που διακατέχει όλους τους πολιτικούς αυτής της χώρας από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο.

Παρόλα αυτά, μέρα με την μέρα, πολλά διάσημα ελληνικά blogs, των οποίων η διαδικτυακή εντιμότητα δεν αμφισβητείται, όπως η olympia.gr, το Ας μιλήσουμε επιτέλους, το taxalia, ο gianniotis αλλά και πολλοί αξιόλογοι bloggers αναρτούν κείμενα με τις θέσεις του ΕΑΜ Β’. Θέσεις, αναλύσεις και λύσεις που όσο και να επιχειρείται να μην διαδοθούν, διαδίδονται. Και όχι μόνο οι εγκάθετοι στην κορυφή της πυραμίδας δεν μπορούν να το πνίξουν αλλά το φοβούνται. Ποια είναι η απόδειξη των όσων λέμε; Η πλέον απλή. Καθημερινά κατατίθενται μηνύσεις για ψύλλου πήδημα. Για δυσφημίσεις της πλάκας κινδυνεύεις να βρεθείς στην φυλακή. Το ΕΑΜ Β’ δεν έχει πάψει στιγμή να μιλάει με ονόματα τόσο για την μακροχρόνια αντεθνική πολιτική, την καταστροφική οικονομική πολιτική, την κατευθυνόμενη τρομοκρατία, τον ρόλο του καθενός στον Εμφύλιο, την ζωτικής σημασίας κοινοβουλευτική ύπαρξη του ΚΚΕ για την επιβίωση του Δικομματισμού, και για όλες εκείνες τις “συνιστώσες” αποδόμησης και σοδόμησης του ελληνικού κράτους. Εδώ οι Εβραίοι με το τεράστιο δίκτυο πληροφοριών που διαθέτουν και με το απύθμενο θράσος που έχουν εκπορευόμενο από την ασύλληπτη θρασυδειλία τους και δεν έχουν κάνει ούτε μια νύξη για το ΕΑΜ Β’. Σύρανε τον γραφικό Πλεύρη στα δικαστήρια και δεν θα έδιναν εντολή σε κάποιον “ευαίσθητο” δικαστικό να επιληφθεί του θέματος του ΕΑΜ Β’; Εδώ γράφτηκε το κείμενο που συνιστά τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΑΣΥΡΜΟ και την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ των Εβραίων, και δεν ακούστηκε κιχ. Τι δείχνει όλη αυτή η ταφική σιωπή; ΦΟΒΟ. Δεν θυσιάζουν ούτε μια ρανίδα δημοσιότητας που αναγκαστικά θα χυθεί αν αποφασίσουν να το αντιμετωπίσουν δημοσίως. Φόβο και όσο αντέξουν.

Και τελειώνοντας, εμείς δεν υποστηρίζουμε ότι όλοι οι νοήμονες άνθρωποι πρέπει να στηρίξουν το ΕΑΜ Β’. Εμείς υποστηρίζουμε ότι όλοι οι νοήμονες άνθρωποι οφείλουν ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ, ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΝ, ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ και κατόπιν να ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΝ ή να ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΟΥΝ. Αυτό πρέπει να κάνουν όλοι οι σκεπτόμενοι, δηλαδή οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ άνθρωποι.

Δυστυχώς… ελεύθερος δεν είναι αυτός που μπορεί να επιλέξει μεταξύ των δύο. ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ καλείται όστις γνωρίζει αρκετά ώστε να μπορέσει να κρίνει και εκ των υστέρων να επιλέξει.

Σε πολύ λίγο θα κληθούμε να δώσουμε μάχη προτάσσοντας την συλλογική μας νοημοσύνη και την προσωπική μας αξιοπρέπεια, το δημοκρατικό μας φρόνημα και την αντίληψή μας περί του έντιμου και του ευγενούς, απέναντι στον σκοταδισμό, την ολοκληρωτική υποτέλεια και τον πνευματικό αφανισμό.

Ο νικητής κερδίζει τα πάντα και ο χαμένος τίποτε.

Θα είστε εκεί; Εγώ νομίζω πως ναι.
απο kommatoskylo

GIORGO AKA GEOFFREY

Το προφίλ ενός μεγάλου "Έλληνα" όπως είπαν και οι φίλοι μας οι Βρετανοί.

Ο "Έλληνας" πολιτικός, ο οποίος δήλωσε δημοσίως ότι προτιμά να χάσει η χώρα ένα μέρος της επικράτειάς της, προκειμένου να έχει καλές σχέσεις με τους γείτονές της.

Ο "Έλληνας" πολιτικός, ο οποίος έχτισε τη "διεθνή" του καριέρα με τα χρήματα και τα μέσα του Εβραίου Σόρος, ο οποίος βρίσκεται πίσω απ' όλα τα εθνικά μας προβλήματα.

Ο "Έλληνας" υπουργός εξωτερικών, ο οποίος χρηματοδοτούσε με χρήματα του ελληνικού λαού όλες τις ΜΚΟ των πρακτόρων και των χαφιέδων, που αναζητούσαν "μειονότητες" στη Μακεδονία.

Ο "Έλληνας" υπουργός εξωτερικών, ο οποίος είναι φανατικός υποστηρικτής του παντελώς ανθελληνικού σχεδίου Ανάν.

Ο "Έλληνας" υπουργός εξωτερικών, ο οποίος παντελώς παράνομα και εξόχως αντεθνικά έδωσε "εθνικά" δικαιώματα στη μειονότητα της Θράκης, ανοίγοντας τον "δρόμο" για νέες τουρκικές διεκδικήσεις.

Ο "Έλληνας" κομματάρχης, ο οποίος υποστήριξε με όλα τα μέσα τους λαθρομετανάστες και αυτοί του ανταπέδωσαν την εξυπηρέτηση, δίνοντάς του την αρχηγία στο κόμμα του.

Ο "Έλληνας" οραματιστής πολιτικός, ο οποίος "δανείζεται" τα όνειρά του από τον Βαλιανάτο.

Ο "Έλληνας" εκλεκτός της αμερικανικής πρεσβείας, της εβραϊκής AIPAC, της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και άλλων ευαγών ιδρυμάτων.

Ο "Έλληνας" αδερφός του —σύμφωνα με δική του δήλωση— Αμερικανού μεταμφιεσμένου σε Έλληνα, Νίκου.

Ο "Έλληνας", ο οποίος τίμησε τον ελληνικό πολιτισμό, προσπαθώντας σκληρά —έστω κι ανεπιτυχώς— να μάθει τα ελληνικά.

Ο "Έλληνας" του μόχθου, ο οποίος σκούπισε όλα τα συνεδριακά κέντρα και όχι μόνον.

Ο "Οδυσσέας" της περιπέτειας και της περιπλάνησης, ο οποίος κατόρθωσε να χαθεί με το κανό του μέσα στον Σχοινιά.

ΠΕΡΙ ΝΤΑΒΑΔΩΝ

Η λέξη “νταβατζής” προέρχεται από το τουρκικό davaci που σημαίνει τον συνήγορο, υπερασπιστή. Στην καθομιλουμένη χρησιμοποιείται για να αποδώσει σε κάποιον την ιδιότητα του προαγωγού γυναικών με σκοπό το οικονομικό όφελος. Στην πολιτική σκηνή, ο όρος “νταβατζής” εισήλθε μόλις το 2004 όταν ο Κώστας Καραμανλής εν μέσω μπριζολοκατάνυξης εξεμάνη – δικαίως – οπότε έκανε λόγο για 5-6 νταβατζήδες που λυμαίνονται το ελληνικό οικονομικό στερέωμα. Τελευταία, συναντούμε και μια άλλη λεκτική εκδοχή του νταβατζή, το μόρφωμα “νταβάς”. Οι νταβάδες της εξουσίας που λέει και το Ρεσάλτο και πολύ μου αρέσει.

Ναι… αλλά η εμπειρία λέει ότι νταβάς μόνος του δεν υφίσταται. Προκύπτει, δηλαδή, από την απλή λογική ότι οι νταβάδες αποτελούν το ένα άκρο ενός δίπολου μηχανισμού, ο οποίος στην άλλη μεριά αναγκαστικά φέρει φορτίο ανάλογης βαρύτητας και ποιότητας. Ο έτερος πόλος λοιπόν είναι οι πουτάνες. Αναγκαστικά υπάρχουν οι πουτάνες οι οποίες κερδίζουν την προστασία των νταβάδων, οι οποίοι με την σειρά τους εισπράττουν μέρος της αμοιβής της πουτάνας.

Συνεχίζοντας σε αυτό το μοντέλο σκέψης, εύκολα διαπιστώνουμε ότι το δίπολο ως αυτόνομος μηχανισμός ναι μεν στέκει, πλην όμως είναι ακίνητος. Στη φύση η πλέον ισχυρή μορφή ενέργειας είναι η κίνηση. Το δίπολο προκειμένου να κινηθεί και άρα να παράγει έργο, χρειάζεται ενέργεια. Κάλλιστα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με έναν μύλο όπου ο νταβάς θα είχε το ρόλο του μυλωνά και η πουτάνα το ρόλο του γαϊδουριού. Και πάλι, όμως, κάτι λείπει. Λείπει το σιτάρι που θα μεταμορφωθεί σε αλεύρι. Βαδίζοντας στον συλλογισμό μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα τρομακτικό ερώτημα: “Τι να το κάνει η πουτάνα το σιτάρι;” Η απάντηση είναι προφανής. Τίποτα. Άρα, πρέπει υποχρεωτικά να μπει και τρίτος πόλος στο χαριτωμένο μας παραμυθάκι. Αυτός ο τρίυος πόλος είναι ο πελάτης και τα ζεστά του λεφτουδάκια. Ώστε, σε αγαστή συνεργασία, το τρίπτυχο Νταβατζής – Πουτάνα – Πελάτης να δώσει αξία και νόημα στην πολιτική – οικονομική – κοινωνική ζωή της χώρας.

Και αν οι ρόλοι του τρίπτυχου είναι απολύτως διακριτοί μεταξύ τους δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα πρόσωπα που τους ενσαρκώνουν. Μια επιφανειακή εκτίμηση θα μπορούσε να ορίσει ως νταβάδες εκείνους τους επιχειρηματίες που απομυζούν και λεηλατούν το δημόσιο ταμείο εισπράττοντας την μερίδα του λέοντος και του τίγρεως μαζί. Αφού αφαιρεθεί αυτή η μερίδα, το υπόλοιπο του μεροκάματος το εισπράττει η πουτάνα (π.χ. κατά την ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου: “Εδικαιούτο να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια.”) Και εδώ μπαίνει στο παιχνίδι και ο τρίτος της παρέας, ο πελάτης. Προφανώς τον ρόλο του πελάτη τον παίζει ο λαός. Διότι αυτός είναι που πληρώνει για υπηρεσίες υγείας, παιδείας, συγκοινωνίας, επικοινωνίας και όλα εκείνα τα οποία σε ένα ευνομούμενο κράτος απολαμβάνει δωρεάν. Τα απολαμβάνει διότι όλα αυτά συντηρούνται και εξελίσσονται μέσω της δίκαιης αλλά άτεγκτης φορολόγησης.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; ΟΧΙ. Διότι μια 2η πιο διεισδυτική ματιά αποκαλύπτει ότι σε ένα νορμάλ τρίπτυχο ο πελάτης πληρώνει μεν, πηδάει δε. Αυτό, στο τρίπτυχο του παραδείγματός, μας δεν συμβαίνει. Στην Ελλάδα ο Πελάτης-Λαός ΚΑΙ πληρώνει ΚΑΙ τον πηδάνε. Δηλαδή ο Λαός είναι και ΠΕΛΑΤΗΣ και ΠΟΥΤΑΝΑ. Επιπλέον δε, είναι και ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΠΕΛΑΤΗΣ και ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΥΤΑΝΑ. Αφενός είναι ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΠΕΛΑΤΗΣ διότι και πληρώνει και τον πηδάνε, αφετέρου είναι ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΟΥΤΑΝΑ διότι και την πηδάνε και δεν την πληρώνουν. Εκτός των άλλων, δηλαδή, η χώρα είναι το μοναδικό μπουρδέλο παγκοσμίως όπου ο πελάτης και η πουτάνα ενσαρκώνονται από το ίδιο και αυτό πρόσωπο.

Και, αίφνης, βρισκόμαστε εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Το τρίπτυχο μεταμορφώθηκε εκ νέου σε δίπολο, όπου στο ένα άκρο είναι οι νταβάδες και στο άλλο όλοι οι άλλοι. Με λίγα λόγια, οι νταβάδες μάς έκαναν τα τρία δύο. Το εξωφρενικό, βεβαίως, είναι ότι το δίπολο κάθε 4 χρόνια μεταμορφώνεται σε μονόπρακτο. Σε εκείνο το μονόπρακτο όπου ανεβαίνει επί σκηνής από τον πολλάκις νομπελίστα Έλληνα ψηφοφόρο. Σε εκείνο το μονόπρακτο με το ίδιο μονότονο σενάριο. Τον ψηφοφόρο να κρούει το πουλάκι του.

Όλοι αυτοί, όμως, οι νεόκοποι “μεγιστάνες” της οικονομίας, όλοι αυτοί οι συμμαθητές του κολλεγίου Αθηνών, όλοι αυτοί οι κληρονομικώ δικαίω υπουργεύοντες και πρωθυπουργεύοντες, όλοι αυτοί οι επαγγελματίες εργατοπατέρες, όλοι αυτοί οι επαγγελματίες ευαίσθητοι, όλοι αυτοί ούτε που φαντάζονται πόσο γρήγορα το μονόπρακτο μπορεί να μεταμορφωθεί απευθείας σε μύλο. Όχι όμως στον μύλο που αναφέραμε προηγουμένωνς στο κείμενό μας. Σε έναν ωραίο νερόμυλο με έναν πελώριο ΤΡΟΧΟ.

Με έναν ΤΡΟΧΟ από εκείνους που εύστοχα περιγράφονται από την λαϊκή σοφία:

Θα γυρίσει ο ΤΡΟΧΟΣ, θα γαμήσει κι ο ΛΑΟΣ.

Το νου σας.

απο kommatoskylo

ΤΑ ΕΛΕΓΕ Ο ΤΡΑΪΑΝΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΤΑ ΕΛΕΓΕ Ο ΤΡΑΪΑΝΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΤΑ ΜΙΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ

Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ
ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΜΕ

Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

διαβάστε το κείμενο του Παναγιώτη Τραϊανου εδώ

Ζούμε ένα όνειρο, πράσινο και σοσιαλιστικό

Ζούμε ένα όνειρο. Αυτή η χώρα σε λίγα χρόνια δεν θα είναι η Ελλάδα, ούτε η Δανία του Νότου. Θα είναι ένας παράδεισος επί γης. Και όλοι εμείς… η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.

Αν είχε κάποιος το κουράγιο να παρακολουθήσει τις προγ(ρ)αμματικές δηλώσεις στη Βουλή θα καταλάβαινε τι εννούμε. Επειδή εμείς με τη δημοσιογραφίκη διαστροφή που μας διακρίνει ακούσαμε και διαβάσαμε τα πάντα μπορούμε να σας βάλουμε χωρίς… εισιτήριο στη χώρα των θαυμάτων όπου όλα θα είναι όμορφα, πράσινα και σοσιαλιστικά. Τι είπαν μεταξύ άλλων οι υπουργοί:

1. Για τα οικονομικά, ας μην τα ξαναλέμε. Ο Γιούρι Γκέλερ θα έλθει και θα τα φτιάξει όλα χωρίς να χρεωθούμε όλοι εμείς. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου σε ρόλο Χάρι Πότερ.

2. Δημόσια έργα: Ο Δ. Ρέππας υποσχέθηκε αξιοκρατικό σύστημα ανάθεσης των δημόσιων έργων και μοίρασμα της πίτας με διαφανείς όρους. Και ύστερα όλοι οι νταβατζήδες μαζεύτηκαν και γελούσαν λέγοντας: «Το άλλο με τον Τοτό το ξέρει ο Ρέππας;». Είπε ο υπουργός επίσης ότι θα μειωθούν τα διόδια όχι με τα ποσά που παίρνουν οι εργολάβοι αλλά με τα χρήματα που παίρνει το κράτος. Δηλαδή η κυβέρνηση με τα άδεια ταμεία θα χάσει σίγουρους πόρους από τα διόδια.

3. Η Τίνα Μπιρμπίλη υποσχέθηκε πράσινο ταμείο, πράσινα ομόλογα, πράσινα… άλογα. Θα γκρεμίσει παλιά σπίτια για να φτιάξει πράσινο, θα επανεξετάσει τα χωροταξικά σχέδια, θα φέρει νόμο για τα καμένα, θα πετύχει να ενισχύσει τις αναενώσιμες πηγές ενέργειας, θα μειώσει τους ρύπους και άλλα πολλά. Δεν μας είπε με ποιον μηχανισμό θα το κάνει αυτό αλλά τέλος πάντων. Υστερα από όλα αυτά το νέφος εξαφανίστηκε, η Αθήνα γέμισε πράσινο, μέχρι και οι βοσκοί από την επαρχία έρχονται στην πρωτεύουσα με τα κοπάδια τους.

4. Η Αννα Διαμαντοπούλου είπε ότι θα δοθεί με τον πρώτο προϋπολογισμό ένα δις για την Παιδεία, και κάποτε οι δαπάνες θα φτάσουν το 5% του ΑΕΠ. Υποσχέθηκε αξιοκρατία παντού, αδιάβλητο σύστημα εξετάσεων για ΑΕΙ και ΤΕΙ, διαφάνεια παντού, σχολεία ολοήμερα που θα κρατούν τα παιδιά πολλές ώρες και δεν θα χρειάζονται αυτά να πάνε στα φροντιστήρια, πανεπιστήμια… Κολοφώνες της μάθησης. Ξαφνικά το Χάρβαρντ έβαλε λουκέτο μη μπορώντας να ανταγωνιστεί τα ελληνικά ΑΕΙ.

5. Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου υποσχέθηκε άμεσα 3.000 προσλήψεις, επιπλέον 1% του ΑΕΠ για την υγεία, ένα ΕΣΥ δυνατό όπου οι γιατροί δεν θα παίρνουν φακελάκια, οι ασθενείς θα μπαίνουν σε νοσοκομεία – ξενοδοχεία που θα τους υποδέχονται σαν βασιλιάδες και δεν θα πληρώνουν τίποτε. Για το «Αλεξάνδρα» που πέθαναν 4 νεογνά που στοιβάζονται στην κλινική τι να πει… Υποσχέθηκε διαφάνεια στις προμήθειες, νέα λίστα φαρμάκων και άλλα μέτρα μείωσης των τεράστιων δαπανών στην Υγεία. Με λίγα λόγια ο… Αβραμόπουλος με φουστάνια.

6. Η Κ. Μπατζελή άνοιξε ήδη το πουγκί και θα κάνει 550 ευρώ τις αγροτικές συντάξεις, θα επιστρέφεται το 11% του ΦΠΑ στους αγρότες, θα πάρουν ενισχύσεις και οι κτηνοτρόφοι, θα δημιουργηθεί αγροτικό κτηματολόγια και άλλα πολλά όμορφα κι ωραία. Οι αγρότες ήδη έχουν αρχίσει να αγοράζουν χρυσά κουτάλια…

7. Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης υποσχέθηκε μια χώρα όπου το έγκλημα θα μειωθεί δραστικά γιατί θα βγουν στις γειτονιές οι αστυνομικοί. Είπε ότι δεν θα ανεχθεί επεισόδια και καταστροφές στο κέντρο λες και κάτι να περιμένει τις επόμενες εβδομάδες. Υποσχέθηκε ότι οι αστυνομικοί δεν θα λειτουργούν αυθαίρετα, δεν θα βασανίζουν κακόμοιρα πρεζόνια και εξαθλιωμένους μετανάστες, όπως συμβαίνει κάθε ημέρα δηλαδή. Θα φτιάξει λέει γραφείο για την αντιμετώπιση της αστυνομικής αυθαιρεσίας επειδή δεν ανέχεται η αστυνομία να λειτουργεί αντιδημοκρατικά. Υποσχέθηκε έλεγχο των θαλασσών, αναδιάρθρωση του Πυροσβεστικού Σώματος και άλλα υπέροχα. Μέχρι που νομίζουμε ότι είδαμε μετανάστες μαζί με αστυνομικούς να χορεύουν μαζί στην Ομόνοια. Θαύμα, θαύμα.

8. Ο υπουργός επί της ουσίας Εξωτερικών κ. Δρούτσας υποσχέθηκε εθνική υπερηφάνεια, κόκκινες γραμμές και άλλες όμορφες διπλωματικές νίκες. Μετά από αυτά Τουρκία και Σκόπια έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή.

9. Ο Χ. Καστανίδης μίλησε για ανεξάρτητη δικαιοσύνη, αδιάφθορους δικαστές, δικαστική αστυνομία σε όλη Ελλάδα, ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, φυλακές από τις οποίες δε θα θέλουν να βγουν οι φυλακισμένοι. Και ξαφνικά ο… καταζητούμενος Β. Παλαιοκώστας εμφανίστηκε με ελικόπτερο στην Ευελπίδων για να δικαστεί.

10, Ο Γιάννης Ραγκούσης υποσχέθηκε εκλογικό νόμο με τον οποίο οι βουλευτές δεν θα παίρνουν μαύρο πολιτικό χρήμα και οι εκλογές του 2013 θα είναι τόσο καλές που θα έλθουν κι από άλλες χώρες να δουν την ελληνική πραγματικότητα. Υποσχέθηκε Καποδίστρια 2 για μια αυτοδιοίκηση που θα μοιάζει με τα… Ελβετικά καντόνια. Δεσμεύτηκε για αξιοκρατία στις προσλήψεις με ενισχυμένο ΑΣΕΠ, για ΚΕΠ που θα τα κάνουν όλα (και καφέ αν θέλει ο πελάτης), για πάταξη της γραφειοκρατίας, για μετανάστες που θα είναι καλύτερα κι από Ελληνες, για ένα κράτος σύγχρονο. Μετά από αυτά αυτά ο Γιάννης Πάριος αποφάσισε να γράψει και να τραγουδήσει ένα νέο τραγούδι για τον συμπατριώτη του υπουργό Εσωτερικών με τίτλο: «Αι Γιάννη λυτρωτή…».

Ολα αυτά κι άλλα πολλά ειπώθηκαν στον θαυμαστό κόσμο της Βουλής.

Για να μη μας πείτε κακεντρεχείς, σίγουρα πιστεύουμε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και ότι το ΠΑΣΟΚ δίνει αυτή τη στιγμή ελπίδα για κάτι καλύτερο. Ομως άλλο η ωμή πραγματικότητα κι άλλο να πετάμε στα σύννεφα.

Κάθε παραμύθι έχει και ένα κακό μέσα. Προσέξτε μήπως ο δράκος σα

απο antinews

Τσίπρας, Σύριζα και ΚΚΕ.

Οι "ευνούχοι" της Αριστεράς

είναι οι κύριοι υπεύθυνοι

του φασισμού της μεταπολίτευσης.

Ο άνθρωπος είναι ένα ιδιαίτερα "φλύαρο" ον. Πολλές φορές πιο φλύαρο κι απ' ό,τι τον συμφέρει να είναι. Γιατί; Γιατί δεν μιλάει μόνον με το στόμα. "Μιλάει" ολόκληρος και αυτό είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Η γλώσσα του σώματος είναι "μαρτυριάρα" ακόμα κι όταν η σκέψη είναι απόλυτα εχέμυθη. Η γλώσσα του σώματος αποκαλύπτει απώτατες ή απόκρυφες σκέψεις, οι οποίες δεν εξωτερικεύονται, είτε γιατί δεν πρέπει είτε γιατί δεν συμφέρει. Αυτό το χαρακτηριστικό του ανθρώπου δεν θα μπορούσε να ξεφύγει της "προσοχής" της λαϊκής σοφίας και από εκεί προέρχεται και το γνωστό …"θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει".

Όλοι μας είδαμε τον Τσίπρα στις ανακοινώσεις του μετά το πέρας των εκλογών. Ο άνθρωπος ήταν απόλυτα ευτυχής και το "φώναζε" με όλο του το σώμα. Δεν υπήρχε στο βλέμμα του η "σκιά", που συνήθως υπάρχει σε μια χαρά, όποια κι αν είναι αυτή. Η "σκιά" μιας απώτατης σκέψης, που, ακόμα και μέσα στη χαρά, "βλέπει" δυσάρεστα πράγματα. Η "σκιά" αυτού που νίκησε στιγμιαία και γνωρίζει ότι την επόμενη μέρα θα έρθει αντιμέτωπος με νέες προκλήσεις. Η "σκιά" αυτού, που επιβίωσε σήμερα, αλλά δεν έχει εξασφαλίσει την επόμενη μέρα. Η "σκιά" του οποιουδήποτε κερδίζει μια μάχη, αλλά που συνεχίζει να συμμετέχει σε έναν πόλεμο, που γνωρίζει ότι δεν έχει τελειώσει.

Η χαρά του Τσίπρα ήταν τέλεια και το έδειχνε. Ήταν η χαρά αυτού, που δεν είχε δεύτερες και δυσάρεστες σκέψεις. Ήταν η χαρά αυτού, που κέρδισε τον "πόλεμο". Ήταν η χαρά αυτού, που πέτυχε τον απόλυτο στόχο του. Αυτού, που δεν έχει ανώτερο στόχο να πετύχει. Αυτή η "σκιά" έλλειπε από το βλέμμα του Τσίπρα. Η "σκιά", που υπήρχε στους άλλους πανηγυρίζοντες. Η "σκιά", που υπήρχε στη χαρά του Παπανδρέου, η οποία είχε σχέση με την επόμενη μέρα της ανάληψης των κυβερνητικών ευθυνών. Η "σκιά", που υπήρχε στη χαρά του Καρατζαφέρη, η οποία είχε σχέση με την αποτυχία του στην κατάκτηση του απόλυτου στόχου.

Στη χαρά του Τσίπρα δεν υπήρχε καμία "σκιά". Αυτό ακριβώς αποκάλυψε το "φλύαρο" σώμα του Τσίπρα. Αποκάλυψε τον πραγματικό του στόχο. Τον στόχο της ζωής του μέσα από την επιλογή της πολιτικής που ακολούθησε. Στόχος του ήταν να "διοριστεί" στο δημόσιο. Η γνήσια και "ανόθευτη" χαρά του μπορεί να συγκριθεί μόνον με τη χαρά ενός φουκαρά, που διορίζεται στο δημόσιο. Αυτού, που πεινούσε και ονειρευόταν κάποτε να μην πεινάει και στην ιδανικότερη περίπτωση να το πετυχαίνει με αργομισθία.
συνεχεια εδω

Εκλογές 2009

Συγχαρητήρια στους Έλληνες.

"Απόλυσαν" τον Καραμανλή

και "τιμώρησαν" τον Giorgo.

Του φόρτωσαν τον "μουντζούρη" της εξουσίας

και τώρα τον περιμένουν.

Τώρα θα πρέπει να κάνει αυτά

που τους υποσχέθηκε...

και θα "καεί" πιο γρήγορα

και από μια χαρτοπετσέτα.

Ο δικομματισμός στο απόλυτο αδιέξοδο.

Ο Γιωργάκης "θριάμβευσε" και αυτό ήταν το χειρότερο δυνατό σενάριο τόσο για τον ίδιο όσο και γι' αυτούς που βρίσκονται πίσω του. Ο Giorgo αναγκαστικά θα έρθει σε μετωπική "σύγκρουση" με την ιστορία και δεν έχει μπροστά του επιλογές. Ή θα την κερδίσει —πράγμα απίθανο— ή θα φάει τα "μούτρα" του —πράγμα πολύ πιθανό—. Η χώρα μας βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο της πορείας της και αυτός ο οποίος μπαίνει επικεφαλής της δεν έχει την πολυτέλεια της χρονοβόρας και πολυτελούς "αποτυχίας" των προκατόχων του. Θα κριθεί άμεσα και ολοκληρωτικά, γιατί αυτό επιβάλουν οι συνθήκες. Όποιος βρέθηκε στη λάθος θέση να επιχειρεί τα λάθος πράγματα, θα το πληρώσει πολύ άσχημα.

Συμβαίνει πάντα με τους αφελείς να βρίσκονται σε λάθος σημείο τη λάθος ώρα και ο Γιωργάκης είναι αφελής. Ο Γιωργάκης δεν κατάλαβε ότι οι εποχές δεν είναι όλες ίδιες. Δεν ζητάς πάντα ό,τι έχει κάποιος στα χέρια του, γιατί μερικές φορές μπορεί και να στο δώσει. Να στο δώσει πολύ πιο εύκολα απ' ό,τι νομίζεις. Γιατί; Γιατί μπορεί αυτό να είναι επικίνδυνο και όλοι θέλουν να ξεφορτώνονται τα επικίνδυνα "φορτία". Αυτό ακριβώς έπαθε ο Γιωργάκης. Δεν κατάλαβε ότι ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά σε ένα τραγικό αδιέξοδο. Λάθη και αθλιότητες δεκαετιών έρχονται σήμερα και συγκλίνουν σε ένα τραγικό σημείο. Βαδίζουμε ολοταχώς προς τη χρεοκοπία και ο ελληνικός λαός στην κυριολεξία βαστά στα χέρια του μια "βόμβα".
συνέχεια εδω

S.O.S.

Μετά τις "ήρεμες" εκλογές...

...ακολουθεί "τρικυμία".


Ησυχία μπροστά στην "παγίδα"...

...και μετά θρήνος.


Ο Παπανδρέου και τα αφεντικά του

θα μας βάλουν σε περιπέτειες...

…μεγάλες εθνικές περιπέτειες.


Giorgo Papandreou

Είναι τόσο ηλίθιος όσο φαίνεται ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;

Εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης βλέπουμε να διεξάγεται ένας προεκλογικός αγώνας των παραδόξων. Ποιο είναι το κύριο παράδοξο; Η συμπεριφορά του Giorgo. Υπόσχεται τα πάντα στους πάντες και μάλιστα προσδιορίζοντας χρονικό "ορίζοντα". Σίγουρος για το "σχέδιό" του, τολμά και μιλά για πρόγραμμα εκατό ημερών. Αυτά όλα είναι αδιανόητα σε μια εποχή σαν κι αυτήν που ζούμε. Όταν κράτη ανεπτυγμένα, παραγωγικά και με τεράστιες οικονομίες "φλερτάρουν" με την κατάρρευση και την κοινωνική παρακμή, είναι τουλάχιστον αστείο να ισχυρίζεται κάποιος ότι μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα και μάλιστα άμεσα, θέτοντας και χρονικούς περιορισμούς. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο οποίος τα υπόσχεται είναι ο Γιωργάκης. Ο γνωστός γιος της Μαργαρίτας, που, όταν δεν πέφτει από το ποδήλατό του, χάνεται στον Σχοινιά. Ο γνωστός "σκουπιστής" των συνεδριακών κέντρων.

Πώς όμως καταφέρνει και σε ένα τόσο ζοφερό περιβάλλον υπόσχεται "φως"; Πώς δηλαδή καταφέρνει και ενώ οι πάντες γνωρίζουν την οικονομική προβληματικότητα, αυτός μπορεί και κάνει πολιτική παροχολογίας; Το σύνολο της πολιτικής τού Παπανδρέου στηρίζεται σε ένα απλό τρικ. Στηρίζεται στην άποψη ότι …"χρήματα υπάρχουν". Αυτό είναι το όλο "κόλπο"-επιχείρημα. Χρήματα υπάρχουν κι αυτός γνωρίζει πού θα τα βρει. Ο Καραμανλής και βέβαια όλοι οι υπόλοιποι προφανώς δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται αυτά τα χρήματα και γι' αυτό δεν υπόσχονται στον λαό "μοιρασιά". Ο μόνος που γνωρίζει είναι ο Γιωργάκης.
συνέχεια εδω