Ο Τραϊανού γράφει για τα Ελγίνεια μάρμαρα

Με αφορμή τις δηλώσεις του Τζόναθαν Γουίλιαμς διευθυντή του τμήματος <<Προϊστορία και Ευρώπη>> του Βρετανικού Μουσείου για την επιστροφή των μαρμάρων.

Απόσπασμα απο ανέκδοτο βιβλίο του Παναγιώτη Τραϊανού.

Οι άνθρωποι είναι απίθανοι υποκριτές. Οι κορυφαίοι υποκριτές της ανθρώπινης ιστορίας. Ο λαός, ο οποίος, όσο κι αν ψάξει κάποιος στην ιστορία, δεν έχει προσφέρει τίποτε απολύτως στην ανθρωπότητα, έχει αναλάβει αυθαίρετα τον ρόλο του υπερασπιστή του ανθρώπινου πολιτισμού. Ο λαός, ο οποίος δεν έχει δημιουργήσει ποτέ δικό του πολιτισμικό μοντέλο, παρουσιάζεται σαν ο αυτόκλητος "αξιολογητής" των ανθρώπινων πολιτισμών. Ο λαός, ο οποίος στην πατρίδα του έχει να επιδείξει ως μνημείο πέντε πέτρες —και αυτές αγνώστου προελεύσεως—, έχει αναλάβει να μετρήσει, ν' αξιολογήσει και να βαθμολογήσει όλα τα πολιτισμικά μνημεία της ανθρωπότητας. Πώς το κατάφεραν αυτό; Οικειοποιούμενοι αυθαίρετα το κορυφαίο ανθρώπινο πολιτισμικό μοντέλο, το οποίο είναι το ελληνικό. Από αυτό βέβαια προέρχεται και το μόνιμο και άσβεστο μίσος τους για τους σύγχρονους Έλληνες. Τους θεωρούν απειλή. Τους θεωρούν συνδιεκδικητές του ιδίου κεφαλαίου και μάλιστα λόγω γλώσσας με πλεονέκτημα.

Οι αρχαίοι Έλληνες τους έδωσαν "λόγο" και άρα θέση στην παγκόσμια κοινωνία. Ό,τι έχει μια στοιχειώδη αξία και έχει ψελλιστεί από αγγλοσαξονικά "χείλη", είναι αποκλειστικά ελληνικό. Η καθαρή αγγλοσαξονική "σκέψη" περιορίζεται στο πώς θα μοιραστούν οι λείες και πώς θα πειστούν κάποιοι να γίνουν χαφιέδες τους. Ό,τι βγαίνει προς τα "έξω" και τους δίνει "λάμψη" —και βέβαια "βιτρίνα"— είναι αποκλειστικά ελληνικό. Ό,τι είναι ο Θεός για τους Εβραίους, είναι οι αρχαίοι Έλληνες για τους Αγγλοσάξονες. Όσο δάσκαλος είναι ο Μωϋσής για τους Εβραίους, τόσο δάσκαλος είναι ο Θουκυδίδης για τους Αγγλοσάξονες. Γιατί κάνουμε αυτόν τον παραλληλισμό; Για να δείξουμε ότι με τους Εβραίους διάγουν βίους παράλληλους. Στην αναξιοπρεπή και άθλια πορεία τους έχουν τα "ζενίθ" και τα "ναδίρ" τους.

Αν το "ζενίθ" για τους Εβραίους ήταν να προδώσουν τον Ίδιο τον Θεό, για τους Αγγλοσάξονες ήταν να συλήσουν το πιο λαμπρό σύμβολο του ελληνισμού. Να "αποπατήσουν" στην "Άγια Τράπεζα" της εθνικής τους προπαγάνδας. Έξω από την Ακρόπολη —μέσα στους αιώνες— έχουν περάσει οι πάντες. Βάρβαροι, αλλόθρησκοι φανατικοί, τυφλοί καταστροφείς, μισαλλόδοξοι μέχρι και κοινοί "γύφτοι", που έκλεβαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Άνθρωποι, που είχαν πραγματικό μίσος για τους Έλληνες και άρα έβλεπαν ως απειλή τα σύμβολά τους. Και όμως επί αιώνες κανένας απ' όλους αυτούς δεν τόλμησε να πειράξει το πιο ισχυρό σύμβολο του ελληνισμού. Οι μόνοι που τόλμησαν ήταν αυτοί οι οποίοι έφαγαν "ψωμί" από τον ελληνισμό. Οι Αγγλοσάξονες πήραν πριόνια και στην κυριολεξία "κατακρεούργησαν" το αιώνιο αυτό σύμβολο. Οι επαγγελματίες "πολιτισμένοι" και κερδοσκόποι "εκπολιτιστές" του Πλανήτη έκαναν το μεγαλύτερο πολιτισμικό έγκλημα της ιστορίας και μάλιστα εις βάρος του πολιτισμού που τους τάιζε.